BİR ÖĞRENCİNİN SIRADIŞI TEŞEKKÜRÜ

Aksaray Vilayet Gazetesi’ni okurken birbirinden ilginç bilgilere, haberlere, fotoğraflara şahit oluyorum. Mesela bunlardan birisi de kendisine burs sağlanan öğrencinin alenen teşekkürüdür. İstanbul Hukuk Fakültesi’nde okuyan Şammas Atilla isimli öğrenciye şehrin üst düzey protokolü sahip çıkmıştır.  O da kendisine yardımcı olan mebus Vehbi Bey ve Vali Yusuf Ziya Bey’e herkesin huzurunda teşekkür etmiştir. 1928 tarihli gazetedeki “Arz-ı Teşekkür” başlıklı haber bu teşekkürle alakalıdır:

“Tahsil hayatımın kıymetli dakikalarını üfûlden koruyacağını ve bu senelik tahsil mesarifimi temin edeceğini işittiğim Aksaraymızın kudsi manevi şahsiyeti önünde hürmet ve minnetle eğilir, kıymeti ve gayyur Valimiz Ziya Beyefendi’ye, vilayetimiz meclis-i umumi azalarına ifadeden aciz bulunduğum teşekkürlerimi arz ederken, geçen sene tahsilim müşfik bir baba gibi temin eden büyük hemşerim Vehbi Beyefendiyi de hürmet ve tebcil ile yad ederim”.

Şammas Atilla

Sadece Şammas Atilla değildir destek gören. Vali Yusuf Ziya Bey’in -1927 tarihli gazeteye göre - cumhuriyeti öven yazıları sebebiyle Taşpınarlı Şammas Atila ile Ziya ve İsmet isimli üniversite ve lise talebelerine para göndererek hem talebeleri yeni yazılar için hem de halkı ve köylüyü cumhuriyete karşı sevgiye-saygıya teşvik ettiğini de öğreniyoruz.

Şammas Atilla 1928 tarihli başka bir gazetede “Yükselmenin Çareleri” başlığı altında

medeniyetlerin, milletlerin teknolojiyle birlikte birbirlerine de bakmasının önemli olduğu vurgulayan bir yazı kaleme almıştır.

            Günümüzü düşünüyorum da, istisnalar haricinde insanlarımız teşekkürü, ahde vefayı unutmuş durumda. Neden böyle olduk? Sualini herkes kendince elbette cevaplayacaktır. Aklıma Yunus Emre’nin sözleri geldi. Ne diyordu Türkçe’nin bayrağı Yunus’umuz şiirinde?

İlim ilim bilmektir-İlim kendin bilmektir-Sen kendin bilmezsin-Ya nice okumaktır

Evet insan ilim öğrenecek ama ahlakı hiç terk etmeyecek!