ULUSAL EGEMENLİK

Millet meclisinin ilk açılışı olan 23 Nisan 1920 Ulusal egemenlik bayramı diye adlandırıldı.

Evvelden milli bayramlara ilgi büyük olurdu.

Kutlamalarda her iş kolu at ve öküz arabalarını süsler.

Resmi geçitle araba üstünde mesleklerini icra ederlerdi.

70 yıl evvel belediye önündeki kutlamalarda Cumhuriyet, Gazi, Zafer ilkokullarında öğrenci mevcudu 600 idi.

Belediye zabıtası bıyığın Şammas ve Helvacı Hüseyin öğrencilere kağıtlıkaramela şekeri dağıtırlardı.

Okul müdürleri başta öğrenciler resmi geçit yaparlarken yakın köylerden bile kutlamalara katılan kadınlar öğrencileri alkış yağmuruna tutarlardı.

Hele hele 135 mevcutlu ortaokulun resmi geçitinde halk büyük mektep geliyor, büyük mektep geliyor diye hoplayıp zıplar alkışlardı.

Şimdilerde o eskinin heyecanının kalmadığını görüyorum.

Üzülüyorum.

Zaman olayları da eskitiyor.

Ve hemde millet meclisi salonunda asılı olan ‘Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir’.

Yazısından bile ibret almıyoruz.

Bazen sivil toplum örgütleri ya da devletin makamlarında oturanlar ben devletim der gibi kafa tutuyor Ulusal Egemenliğe.

Ulusal Egemenlik olmasa ikide bir horozlanmak mümkünmüydü.

Demokrasiye yazık  ediyorlar.

En kötü demokrasi en iyi diktatörlükten daha iyidir.

Vatan, millet, devlet elele olacak ki demokrasi kazasız belasız işleyecek.

Kalın sağlıcakla...