ÖĞ­RE­NELİM İLGİYLE, UY­GU­LA­YA­LIM SEVGİYLE (2)

Hi­ka­ye Kel­log Bu­si­ness Sc­ho­ol'da (Nort­h­wes­tern Üni­ver­si­te­si) İş İda­re­si Mas­ter Öğ­ren­ci­le­ri ile Zaman Yö­ne­ti­mi Der­si­nin Pro­fe­sö­rü ara­sın­da geç­miş­tir. Pro­fe­sör sı­nı­fa girip kar­şı­sın­da duran dün­ya­nın en se­çil­miş öğ­ren­ci­le­ri­ne kısa bir süre bak­tık­tan sonra, "Bugün Zaman Yö­ne­ti­mi Ko­nu­sun­da de­ney­le ka­rı­şık bir sınav ya­pa­ca­ğız" dedi. Kür­sü­ye yü­rü­dü, kür­sü­nün al­tın­dan ko­ca­man bir ka­va­noz çı­kar­dı. Ar­ka­dan, kür­sü­nün al­tın­dan bir dü­zi­ne yum­ruk bü­yük­lü­ğün­de taş aldı ve taş­la­rı büyük bir dik­kat­le ka­va­no­zun içine yer­leş­tir­me­ye baş­la­dı. Ka­va­no­zun daha başka taş al­ma­ya­ca­ğı­na emin ol­duk­tan sonra öğ­ren­ci­le­ri­ne döndü ve ‘’Bu ka­va­noz doldu mu?” diye sordu. Öğ­ren­ci­ler hep bir ağız­dan "Doldu" diye ce­vap­la­dı­lar.
Pro­fe­sör "Öyle mi?" dedi ve kür­sü­nün al­tı­na eği­le­rek bir kova mıcır çı­kart­tı. Mı­cı­rı ka­va­no­zun ağ­zın­dan yavaş yavaş döktü. Sonra ka­va­no­zu sal­la­ya­rak mı­cı­rın taş­la­rın ara­sı­na yer­leş­me­si­ni sağ­la­dı. Sonra öğ­ren­ci­le­re dö­ne­rek bir kez daha "Bu Ka­va­noz Doldu mu?" diye sordu. Bir öğ­ren­ci "Dol­ma­dı her­hal­de diye cevap verdi".
“Doğru” dedi pro­fe­sör ve gene kür­sü­nün al­tı­na eği­le­rek bir kova kum aldı ve yavaş yavaş tüm kum ta­ne­le­ri taş­lar­la mı­cır­la­rın ara­sı­na nüfus edene kadar döktü. Yine öğ­ren­ci­le­re döndü ve "Bu ka­va­noz Doldu mu?" diye sordu. Tüm sı­nıf­ta­ki­ler bir ağız­dan "Hayır" diye ba­ğır­dı­lar.
“Güzel” dedi pro­fe­sör ve kür­sü­nün al­tı­na eği­le­rek bir sü­ra­hi su aldı ve ka­va­noz ağ­zı­na kadar do­lun­ca­ya dek suyu bo­şal­tı.Sonra öğ­ren­ci­le­ri­ne dö­ne­rek “Bu de­ne­yin amacı neydi?” diye sordu. Uya­nık bir öğ­ren­ci hemen "Za­ma­nı­mız ne kadar gö­rü­nür­se gö­rün­sün daha ayı­ra­bi­le­ce­ği­miz zaman mut­la­ka var­dır" diye at­la­dı.
"Hayır' dedi pro­fe­sör, bu de­ne­yin asıl an­lat­mak is­te­di­ği ‘‘Eğer büyük taş­la­rı yer­leş­tir­mez­sen kü­çük­ler gir­dik­ten sonra bü­yük­le­ri hiç­bir zaman ka­va­no­zun içine ko­ya­maz­sın’’ ger­çe­ği­dir". Öğ­ren­ci­ler şaş­kın­lık için­de ba­kar­ken pro­fe­sör devam etti: "Nedir ha­ya­tı­mız­da­ki büyük taş­lar’’?
- Ço­cuk­la­rı­nız, eşi­niz, sev­dik­le­ri­niz, ar­ka­daş­la­rı­nız,
- Eği­ti­mi­niz, ha­yal­le­ri­niz, sağ­lı­ğı­nız,
- Bir eser ya­rat­mak, baş­ka­la­rı­na fay­da­lı olmak, on­la­ra bir şey­ler öğ­ret­mek.
Büyük Taş­la­rı­nız belki bun­lar­dan bi­ri­si belki bir­ka­çı, belki hepsi. Bu akşam uy­ku­ya yat­ma­dan önce iyice dü­şü­nün ve sizin büyük taş­la­rı­nız han­gi­le­ri­dir iyi karar verin. Bilin ki büyük taş­la­rı­nı­zı ilk ola­rak yer­leş­tir­mez­se­niz hiç­bir zaman bir daha ko­ya­maz­sı­nız. O zaman da ne ken­di­ni­ze, ne de ça­lış­tı­ğı­nız ku­ru­ma, nede ül­ke­ni­ze fay­da­lı olur­su­nuz. Bu da iyi bir işa­da­mı, ger­çek­ten de iyi bir adam ola­ma­ya­ca­ğı­nı­zı gös­te­rir. Pro­fe­sör, ders bit­ti­ği halde ko­nuş­ma­dan otu­ran öğ­ren­ci­le­ri sı­nıf­ta bı­ra­ka­rak çıktı.