TARİHTEN BİR YAPRAK

Adana muallim mektebinde öğrenci idim.

Eylül sonu yola çıkar ekim birde okulların açılmasında hazır bulunurduk.

1944’de bir kez daha böyle oldu.

Ziraat bankasının arsası açık kamyon garajı idi.

Toru topu 3-5 taka kamyon dururdu.

Haşim ağanın dört tekerlekli yavru kamyonu teknesine doluşur,

Toprak yolda Bor’a bir varsak diye dua ederdik.

Taşpınarın yokuşuna varınca kamyon su kaynattı ve çalışmadı.

İnin...

Ne olacak?

İteleyin.

İte kaka kamyon çalıştı.

Yokuş üstü düze varıncıya kadar kamyon,

Koşuştuk,

Takaya doluştuk.

Öyle böyle 6 saatte Bor’a vardık.

Sabah saat 4’de Toros ekspresi gelecek dendi.

Biletleri aldık.

Aksaray otelinde yatacağız.

Otele, tren vaktinden evvel uykudan kaldırır diye güvendik,

İki sohbetten sonra mum ışığı kadar elektriği söndürdük.

Beş dakika geçmedi.

Ne kadar bit, pire, tahta kurusu varsa hoş geldiniz der gibi üşüştü vücudumuza.

Kendimizi sokağa zor attık.

Çırpın Allah çırpın.

Saat 3 oldu eşyaları alıp tren istasyonun yolunu tuttuk.

Tren tehirli dendi,

Bekle babam bekle.

Saat 4’de gelecek tren 8’de geldi.

Koşuştuk.

Kompartımanların tamamı dolu idi.

Koridorda balık istifi 8 saatte gittik Adana’ya.

Ay geçti harçlık bitti.

Güveneceğim kimse de yok,

Pazar günü tren istasyonunda gezinirken...

Bir kaç öğrenci,

Hamal... Hamal...

Diye bağırışıyor.

Bende selin önünden kütük kapmaya başladım.

Haftalık harçlığımı çıkarır oldum.

Bir pazar, öğrenci olduğumu öğrenen bir hamıfendi valizini taşıdım diye bir lira vermesin mi.

Dünyalar benim oldu.

İki saat sonra gelen bir posta treninden inenlere,

Hamal... Hamal...

Diye bağırdım

Bir bey ve hanımefendinin bavullarını omuzladım aşağıda bekleyen çift atlı faytonlara götürdüm.

Bey bana bir buçuk lira verdi diye sevincimden şapkayı havaya attım.

Okuluma kahramanlar gibi gittim.

Gençler!

Bu satırları sizin için yazıyorum.

Danayı benim nesil güttü hakkı siz alıyorsunuz,

Nazik ve kibar olunuz.

Bu günlerinizin kıymetini biliniz.

Kalın sağlıcakla...