BU ULUS İLE NELER YAPILIR?

3 Temmuz 1919'da,

 Erzurum Ilıca’da, Mustafa Kemal’in ilk karşılanması sırasında;

Konukların önemli kimseler olduğunu anlayan ihtiyarın zeki gözleri parladı. İri ve ak tüylerle örtülü elini geniş göğsünün üzerine koyarak oturanları selamladı.

Mustafa Kemal Paşa, ta yanı başına kadar geldiği halde heybetli duruşunu kaybetmeyen bu ihtiyarın hatırını soruyor, o da gövdesine yaraşan derin ve gür sesiyle teşekkür ediyordu.

Bu kısa hoş beşten sonra, Paşa ihtiyara:

-Ağa böyle nereden geliyorsun? dedi.

İhtiyar:

-Paşam, Rus gelirken muhacir olmuştum. Çukurova’da idim Şimdi köyüme dönüyorum, diye cevap verdi.

Paşa, zamanın nezaketini ve durumun emniyetsizliğini ileri sürerek böyle zamanda buralara dönmenin pek yerinde olmadığını, kışın sıkıntı çekeceğini anlatmak istedi. Sonunda da:

-Ağa, yoksa oralarda geçinemedin mi? dedi. İhtiyar hemen karşılık verdi;

-Hayır Paşam, Çukurova cennet gibi bir yer. Bir eken yüz biçiyor. Allah millete zeval vermesin. Bize tarla da verdiler, çayır da. Hamd olsun uşaklar da çalışkandırlar. Değil Çukurova gibi bir yerden, taştan bile ekmeklerini çıkarırlar. Geçimimiz padişahta bile yoktu. Çok rahattık. Yalnız son günlerde işittim ki İstanbul’daki “Irzı kırık”lar bizim Erzurum’u Ermenilere vereceklermiş. Geldim ki göreyim, bu “Namertler” kimin malını kime veriyorlar?

Tunç çehreli, ak sakallı, gün görmüş ihtiyarın iman dolu göğsünden gelen bu ses yine onun gibi tunç çehreli kahraman askerin gözlerini yaşarttı.

Bu eski Türk kalesine, ulus işi için, ulusla birlikte çalışmağa gelen bu büyük devlet adamı yaşlı gözlerle arkadaşlarına döndü;

-Bu ulusla neler yapılmaz!

Kaynak: Erzurumlu Eğitimci ve Devlet adamı Cevat Dursunoğlu.

Keşke herkes senin kadar ulusuna güvenseydi ve karar alırken bir kez daha düşünse idi Atam.