Zamanın belediye başkanı rahmetli Mehmet Dalkılıç:

- Hocam! Fransız ve Türk Profesörlerinden bir gurup yanımda.

Şehirde tarihi miraslarımızı görmek istiyorlar. Meclis toplantısı var. İşlerim yoğun.Vaktin varsa misafirlerimizi bir gezdir.

Ricasında bulundu.

Gittim.

Tanış olduk.

Düştük yola...

Lise önünden eski hamam kalıntılarını gördüler.

Hasas köprüsüne varınca,

Hemen köprü karşısındaki evi gördüklerinde Fransız proflar:

Bu memlekette amma da hatırlı adamlar varmış. Köprü en az 300 yıllık. Karşıdaki ev 40-50 yaşında.

Köprü karşısında ev olur mu?

Arada 20 metre mesafe yok.

Dediler. Kınadılar.

Gittik eğri minareye...

Harika bir yapı.

Ancak önündeki yoldan ağır vasıta geçerse yıkılabilir.

Çelik halatlarla bağlanması lazım diye konuştular.

Oradan Zinciriye medresesine gittik. Gördük ki yürekler acısı.Taş toprak yığınları. İnsan pisliğinden geçilmiyor.

Dört berduş esrar çekiyorlar.

Utandım...

Anladılar.

Belli ki yüz karası idi.

İslamın ilk üniversitesi Zinciriye medresesi böyle olmamalıydı.

Mahir Hocanın kahvesi içilir diyerek zamanın milletvekili rahmetli Oğuz Demir Tüzün ile sohbet esnasında hadiseyi anlattım.

Ha bir el at da şu tarihi mirasımızı  kurtaralım. Ayakta tutalım dedim.

- İyi söyledin, benim de aklımda. Dönüşte ilk işim bunu takip olacak dedi.

Ve bir yıl geçmeden Zinciriye medresesi restore edildi. Müze haline getirildi.

Allah razı olsun.

Dün, oradan geçiyordum.

Duvara yaslandım. Zinciriye medresesini izlerken bahçesinin perişanlığını gördüm.

İçim sızladı.

Molozlar, toprak yığınları, kupkuru kıraç bahçe.

Yakışıksız , içler acısı bir manzara.

İşte Türkiye’ de;

Salla başı al maaşı.

Modelinin açık ve seçik bir misali idi.

Müze müdürünün gücü yetmiyorsa,

Onun da üstü...

Üstünün üstü yok mu?

Var da duyarsızlık yakamıza yapışmış da ondan.

Belediye, DSİ, Köy hizmetleri makinaları ne güne duruyor.

İstenildi de vermediler mi ?

İki saatlik bir çalışma.

 Seve seve ilgi gösterilir.

Tarım müdürlüğü de seve seve hizmet verir.

Toprak işlense, çim ile yeşile boyansa,  beş on çam ve çınar ağaçları dikilse, güller açsa içimiz rahat etse olmaz mı?

Şehrin en merkezindeki tarihi mirasımızı sevelim sevdirelim.

Bakın, Ulucami yanındaki kütüphane bahçesi ne güzel bakımlı.

Öyleyse, beyin gücü, memleket sevgisi kıt yöneticiler var Aksaray’ımızda.

Bakalım bu yazdığım muska tesirini gösterecek mi?

Kalın sağlıcakla...