BEREKETLİ ESKİL TOPRAĞI

Salı pazarında geziniyordum. 

Çok parlak, tornadan çıkmış gibi havuç gördüm.

İki kilo ver bakalım dedim.

Manav;

Bu havuç nerenin bil bakalım Hocam dedi.

Ben de Konya’nın dedim.

Bilemedin....

Beypazarının mı?

Gene bilemedin.

Sen söyle bakalım nerenin?

Eskil’in.

İnanamadım.

Sordum soruşturdum.

Gerçekten Eskil toprağının mahsulü.

Geçen yıl hayvan pazarı kapısı yakınında bir büyük pikap dolusu beyaz fasulye gördüm.

Nereden getirdin bu fasulyeyi diye sordum.

Kendi mahsulümüz Eskil’in .

Olur mu be kuzum.

Eskil halkı beyaz fasulye ekip toplamayı ne bilsin.

Deyince,

Oracıkta tanıdık Eskilli vatandaşlar söze karıştı.

- Hocam! Eskil toprağında fasulye, mercimek, nohut ekilir oldu.

Buğday, arpa, çavdardan bir şey anlayamadık. Başka mahsuller eker olduk.

Evet sevgili okurlarım...

Eskilli kardeşlerimiz arayış içinde. Geçimini sağlayacak mahsul ekmeye başladılar.

İsviçre toprağı kadar geniş arazide tahıl para etmeyince çeşitli seçeneklere yöneldiler.

Yer altı su zenginlikleri sayesinde kıraç toprak kalmadı Eskil’de.

Ekin de,

Pancar da,

Bakliyat da,

Havuç vesaire,

Sulu tarıma kavuşunca,

Eskil’in verimli topraklarında can biter oldu.

Eşmekaya, Sultanhanı kasabalarımız da öyle.

Konya yöresi mezra köy hep sulu tarıma döndü.

Yalnız bir organize noksanlığı var.

Eğer devlet ve il ziraat, ticaret odaları, pazar oluştursa,

Eskil ilçemiz,

Eşmekaya ve Sultanhanı kasabalarımız, ihya olurlar.

İhracat sınırını aşalım,

Şu kadar bakliyat,

Havuç vesaire ihracat yapacağız deyip ekim sahasını belirlesek,

Bak sen o zaman,

Sadece Aksaray İl’i toprakları,

Altın yumurtlayan tavuk olur.

Hani o istikamet,

Hani o organizasyon,

O da olacak inşallah.

Devam Eskil ilçemizin yiğit evlatları.

Tarımda devrim yapın göreyim sizi.

Kalın sağlıcakla...