Ça­nak­ka­le’de bir­lik ve be­ra­ber­lik vardı

18 Mart Ça­nak­ka­le şe­hit­le­ri­ni anma günü gel­di­ğin­de ilk ak­lı­ma Ça­nak­ka­le'de şehit olan Meh­met dedem gelir. Tabi ba­ba­sız bü­yü­yen ba­ba­mın ço­cuk­lu­ğum­da dedem ile il­gi­li an­lat­tık­la­rı hala ha­fı­za­la­rım­da ol­ma­sı zan­ne­der­sem etki et­miş­tir. Ça­nak­ka­le’de ec­da­dı­mız­dan kalan ha­tı­ra ve ekip­man­la­rı­nı her­ke­sin gör­me­si­ni is­te­rim. Ça­nak­ka­le’yi düş­man­dan nasıl kur­tar­dı­ğı­nı gör­mek lazım. Onun için derim bu mil­let­te Ça­nak­ka­le ruhu var diye. Bu mil­let Ça­nak­ka­le’de ki de­de­le­ri­nin ru­hu­nu ta­şı­mak­ta­dır.
18 Mart günü gel­di­ğin­de bu duygu ve dü­şün­ce­le­ri ya­şa­ya­rak 110 yı­lı­na ge­le­rek Ça­nak­ka­le ge­çil­mez der du­ru­ruz, ama çoğu in­sa­nı­mız du­yum­lar­dan öteye gi­de­mez. Ben de­fa­lar­ca Ça­nak­ka­le’ye gidip ec­da­dı­mı­zın mev­zi­le­ri­ni ka­bir­le­ri­ni zi­ya­ret et­mi­şim­dir. Öğ­ren­ci­li­ğim­den bu yana git­ti­ğim Ça­nak­ka­le’deki şe­hit­lik­le­ri­miz­de doğru dü­rüst bir dü­zen­le­me son dö­nem­le­re kadar yoktu.
Tabi bende bu kut­la­ma­la­rı bir göz­lem­le­yim ondan sonra ko­nu­ya ya­za­yım is­te­dim. Ama ül­ke­mi­zin çok büyük şehit ver­di­ği Türkü, Kürdü, Laz’ı ve her­ke­sin el bir­li­ği ile sa­vaş­tı­ğı bu gün resmi kut­la­ma­la­rın dı­şın­da pek coşku gö­re­me­dim.
Bende bir Ça­nak­ka­le şe­hi­di­nin to­ru­nu­yum, rah­met­li babam baba has­re­ti ile yanar o gün­le­ri an­la­tır ağ­lar­dı. Ba­ba­sı Ça­nak­ka­le’de şehit ol­du­ğun­da iki ya­şın­da imiş. Ba­ba­sı­nın as­ke­re git­ti­ğin­de anne kar­nın­da ol­du­ğu için ba­ba­sı onu hiç gör­me­miş. Ağa­be­yi Ali amcam şeyh Said is­ya­nın­da şehit olmuş ve evde ken­di­si­ne şef­kat gös­te­recek er­kek­siz bü­yü­müş.
Se­fer­ber­lik dö­ne­mi her­ke­sin aç susuz ol­du­ğu bir dö­nem­de dedem şehit olun­ca. Ba­ba­an­nem mec­bur er almak du­ru­mun­da kal­mış ve yetim babam Elmas gelin diye hitap edi­len Ba­ba­an­ne­si­nin ya­nın­da kal­mış çok zor şart­lar­da onu bü­yüt­müş.
Kendi im­kân­la­rı ile oku­yan ve eğit­men olan rah­met­li babam o gün­le­ri Ça­nak­ka­le’den sağ dö­nen­ler­den sü­rek­li din­ler ba­ba­sı hak­kın­da bilgi alır­mış. Öyle bir duygu ile o din­le­dik­le­ri­ni bizim ço­cuk­lu­ğu­muz­da an­la­tır, an­la­tır­ken göz­yaş­la­rı­nı tu­ta­maz­dı.
Hatta düş­ma­nın an­ne­le­ri­mi­zin kar­nın­da­ki yav­ru­la­rı­nı süngü ile çı­ka­rıp öl­dür­dük­le­ri­ni, yarın bun­lar bize düş­man olur diye acı­ma­sız­lık­la­rı­nı an­la­tır­dı. Ka­dın­la­rın gö­ğüs­le­ri­ni kesip at­tık­la­rı­nı ba­ba­sı­nın ya­nın­dan dö­nen­ler­den din­le­di­ği­ni ço­cuk­lu­ğu­muz­da okul­da biz­le­re an­la­tır­dı. Yani bı­ra­kın as­ker­le­ri­mi­ze acı­ma­sız­lı­ğı ha­mi­le an­ne­le­ri­mi­ze bile acı­ma­dık­la­rı­nı çok din­le­dim.
Ça­nak­ka­le’ye her git­ti­ğim­de de­de­me ve şe­hit­le­ri­mi­ze dua eder­dim. Ak­sa­ray’dan gidip bu­ra­da bir mezar taşı gö­re­bi­lecek miyim diye çok arar­dım. Ken­di­sin­den Allah razı olsun Sayın Baş­ka­nı­mız Er­do­ğan ik­ti­da­ra gel­dik­le­rin­de Ça­nak­ka­le’deki tüm şe­hit­le­ri­mi­zin bu­lun­du­ğu yer­le­ri tril­yon­lar har­ca­ya­rak şan­la­rı­na ya­kı­şır hale ge­tir­miş.
Mev­zi­le­ri ye­ni­den onar­mış, Ça­nak­ka­le’de ölen bütün şe­hit­le­ri­mi­zin isim­le­ri­ni il­le­ri tek tek ayırt ede­rek bir anıt için­de isim­le­ri­ni bu­ra­ya as­tır­mış. Artık bu­ra­ya git­ti­ği­niz­de eğer Ça­nak­ka­le’de şehit olan ya­kın­la­rı­nız varsa so­ya­dı ol­ma­yan baba isim­le­ri ile on­la­rı rahat bir şe­kil­de bul­ma­nız müm­kün. Bende de­de­min is­mi­ni orada rahat bir şe­kil­de bul­dum.
253 bin şe­hi­di­miz bu­ra­da kal­mış. 195 bini resmi ka­yıt­lar­da kayıp, 55.801 şehit Ge­nel­kur­may ar­şiv­le­rin­de isim­le­ri ka­yıt­lı. Kayıp ifa­de­sin­den şunu an­lı­yo­ruz ve ta­rih­çi­ler­de bunu söy­lü­yor. Has­ta­lık, esir, kaçan, sakat kalan, ya­ra­la­nan ve ne­re­de öl­dü­ğü bi­lin­me­yen­ler. Ak­sa­ray’dan bu­ra­da 320 şe­hi­di­miz bu­lun­mak­ta­dır.
Bu ne­den­le bu­ra­da ül­ke­mi­zi sa­vu­nan, Türkü, Kürdü, Lazı, Çer­kez’i, Alevi’si ve Sünni’si bin­ler­ce in­sa­nı­mız vatan için bir­lik­te can ver­miş­ler­dir. Dün bu vatan için el ele veren ec­da­dı­mı­zın mi­ra­sı­nı aynı bir­lik ve be­ra­ber­lik için­de ko­ru­yup kar­deş­çe ya­şa­ma­lı­yız. Çünkü dün hep bir­lik­te Ça­nak­ka­le ge­çil­mez dedik. Bu be­ra­ber­lik Ça­nak­ka­le’yi de ge­çirt­me­di.
Allah bir daha Ça­nak­ka­le gibi bir du­ru­mu bu mil­le­te ya­şat­ma­sın.