Dangalakların Şifresi

Bu gün yazı yerine Karamanlı halk Ozanı Nevzat beyin şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum.

Bilgi edinmeden fikir açıklar,

Boşa ahkâm kesen yozdur dangalak.

Suçsuza yüklenir, suçluyu aklar,

Kendisi yolunan kazdır dangalak.

Yavaşça konuşmaz, her an bağırır,

Kornayla evinden çocuk çağırır.

Göbeğini kaşır, sıkça geğirir,

Tepeden tırnağa pozdur dangalak.

Tartışmayı bilmez, sözünü tıkar,

Ya palavra atar ya silâh sıkar.

Beklenmedik yerde ortaya çıkar,

Halay çekenlere cazdır dangalak.

Kendini gösterir hep sağda solda,

Aklı asılıdır bacakta, kolda.

Plajda, yemekte, çarşıda, yolda,

Seni gözetleyen gözdür dangalak.

Başarı görünce hemen kıskanır,

Galibi yererek altettim sanır.

Rezil olsa bile sanma utanır,

Güneşte erimez buzdur dangalak.

Sende açık arar bir uçtan uca,

Kendinde olanı görmez koskoca.

Aktarır bir yerden sanırsın hoca,

Ariflere karşı tezdir dangalak.

Bıktırır toplumu, gerer insanı,

Ayaklar altına serer insanı.

Kavgaya bilerek sürer insanı,

Her türlü belaya özdür dangalak.

Adam sırasına koyarsan azar,

Koymazsan alınır, düzene kızar.

Uygarlık korkutur, şeklini bozar,

Ortaçağdan kalmış izdir dangalak.

Her zaman burnunun dikine gider,

Geçmiş yenilginin kinini güder.

Rakibe saldırır, küfürler eder,

İnsan utandıran sözdür dangalak.

Demokrat geçinir, böler parçalar,

Ağzına geleni tutmayıp salar.

Saygı, sevgi hariç, her telden çalar,

Düzeni bozulmuş sazdır dangalak,

Nevzat’a saldırır, kusurlar bulur,

Sanır ki sövgüsü yanıtsız kalır.

Her türlü sohbete maydanoz olur,

Tatlıya dökülen tuzdur dangalak.