DAVULCU

60-70 yıl evvel Aksaray on bin nüfuslu avuç içi kadar bir ilçe idi.

Bağlık bahçelik kavak ormanları arasına saklanmış dam evlerde yaşanırdı.

Ramazan’da tek davulcu Kümbetli Yanık Ali idi.

Yanında uzunca entari giymiş iki elinde zil takılı belinde davar ve deve çanları sarılı Köçekli o iri davulu ile insanlarımızı sahura kalkmaları için beldeyi iki saate varmaz dolaşırdı.

Yanık Ali deyip geçmeyiniz.

Şakacı, şamatacı bir adamdı.

Bir Ramazan gecesi kaymakam sokağında belde başkanı Bayram Ali Gürün’ün evi önünde ‘dan dan da dan’ davulunu çalar yanındaki köçek de zilleri ile davula ayak uydurur bir iyice oynardı.

Bayram Ali Gürün’de pencereden seyrederdi.

Yanık Ali; sağımda Hacı Esat, solumda müezzin İbram onlardan birer mecidiye almazsan zırnık koklatmam dermiş.

Davulcu Yanık Ali, müezzin Hacı İbrahim efendinin evi önünde köçeği ile bir iyice zımbırtı ederken, Ağaların ağası Bayram Ali Ağa’nın fermanı. Bir mecidiye bahşiş diye bağırırmış.

Müezzin Hacı İbrahim Efendi de oğlu Hacı Ahmet Gürses ile bir mecidiyeyi gönderip;

Ver şunu da şu zımbırtıyı kessin demiş.

Bir mecidiyenin kokusu ile Hacı Esat Tatlıpınar’ın kapısına dayanmış.

Oradan da bir mecidiyeyi koparınca Bayram Ali Gürün’ün evi önünde bir iyice köçek oynatan davulcu Yanık Ali, Reisten yeşil bir lira pangonutu da alınca şehri ve mahalatı dolaşıp bitirirmiş.

O avuç içi kadar belde şimdi 200 bin nüfuslu koca bir il oldu.

Bir değil kaç tane davulcu saatlerce davul çalıp sahura kaldırıyor vatandaşı.

İşte böyle davulcu Ramazan ayına renk katıyor.

Kalın sağlıcakla...