KÖPRÜ ALTI ÇOCUKLAR

Daha düne kadar Uluırmak şehri ikiye böler geçerdi.

Irmağın pırıl pırıl sularında çocuklar yaz sıcağının tadını çıkarırdı.

Sahildeki kumsallar gibi denizi aratmazdı.

Köprü altları cıvıl cıvıldı.

Çocukluğumda Uluırmağın pırıl pırıl akan sularından hiç çıkmazdık.

Yaz sıcağına meydan okuyorduk.

Çipkilik arı oğul verir gibi çocuklarla şenlenirdi.

Benim emsaller çok şanslıydı.

Şimdi baktım ki  Uluırmağın boynu bükük ve yaslı.

Belediyemiz, çipkilikte Kılıçaslan Parkını inşa ile meşgul.

Park bittiğinde Uluırmak üzerinde inşa edilecek yüzme havuzları ileride insanlarımızı rahat ettirecek gibime geliyor.

Kordon boyu gezintiler, ağaçlar ve çimenlerle, çiçeklerle buluşup tatlı bir görüntü sunar inşallah vatandaşa.

Ancak şu var ki;

İngilizlerin dediği gibi;

Türk gibi başla İngiliz gibi bitir.

Biz hızlı başlarız bir işe.

Hani geciken adalet adalet değildir deniyor ya.

Geciken inşaatta usandırır insanlarımızı. Bilmem anlatabildim mi?

Kalın sağlıcakla...