ŞİNİK

Gidin salı pazarına.

Beyaz fasulye, Nohut, Mercimek şinik hesabı alınır satılır.

Evvelce, Arpa, buğday, çavdar da şinikle ölçülürdü.

Tahılda birim KİLE idi.

Yani 4 şinik 1 kile demekti.

Ve bir kile buğday 30-31 kilo demekti.

Şinikçilik bir meslekti.

Tüccarın hesabına gelen şinikçi çağrılır.

O’na ölçtürülür.

Şinikçilerden bazısı da, ağa bana ölçtürsün diye, kaba kaba ölçerdi.

Satışta da silme ölçülürdü.

En son bir kaç şinik buğday kaldı mı ,

Bu da şinikçinin hakkı diye kakalayı verirlerdi.

Köylü emmi de buna razı olur,

Buğdayım satıldı diye keyf olurdu.

Ne zaman ki Toprak Mahsulleri Ofisi geldi. Aksaray’a,

Şinik kalktı, kilo geldi.

Çiftçinin alınteri de beleşe satılmaz oldu.

Yalnız Buğday pazarı mı,

Bazı bakkal esnafında tezgahtar olarak çalışan işçiler,

Ağaya yaranmak için bir kilo kesme şekeri 800 gram getirirdi.

Nasıl mı;

Evvelce kağıt kese kağıdı vardı.

Bir kilodan az şeker dolu şekeri bir metre uzaktan terazi kefesine salladı da attı mı,

Tamam der müşterinin eline sıkıştırırdı.

Buna da keyf olurdu dükkan sahibi.

Dürüst esnaf çoktu.

Velakin göre göre helala haram katan bazı esnaflar da vardı.

Bunları hep gözümün önüne getiriyorum da,

Haydan gelen huya gitmiş,

Ocakları sönmüştür.

Kalın sağlıcakla ...