ULUSAL EGEMENLİK

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açılışının 89. yılını kutladık.

Eskiden milli bayramlara olan ilgi daha sıcaktı.

Şimdi eskinin o sıcak ilgisi kalmadı.

Çocukluğumda Ulusal Egemenlik Bayramı belediye önünde kutlanırdı.

Cumhuriyet, Zafer, Gazipaşa İlkokullarının toru topu 600 öğrencisi ve ortaokulun 135 öğrencisi iştirak ederdi resmi geçide.

Halk yığınları meydanı doldururdu.

Köy kadınları meydanı doldururdu.

Köy kadınları su deposunun üstünde alkış gösterisi yaparlardı.

Bilhassa ortaokul öğrencilerinin resmi geçidinde vatandaş;

Büyük mektep geliyor,

Diye, yerinde durmaz hoplar kalkırdı, insanlarımızı alkışlarıyla sevinçlerini yüze vururlardı.

Belediye tüm öğrencilere kağıtlı şeker dağıtırdı.

İnzibat Bıyığın Şammas ve Helvacı Hüseyin koli koli şekeri dağıtırken;

Muziplik yapan çocuklar bir daha şeker isteyince Bıyık;

Aldın ya...

Şimdi muallime söylerim deyince sus pus olurdu öğrenciler.

Milli bayramlar geçmişi hatırlatır.

Atalarımızın zor şartlar altında Ulusal Egemenliği nasıl hayata geçirdikleri anlatılır.

O gün bir yanda İstiklal Savaşı devam ederken, o ölüm kalım savaşında hakimiyetin kayıtsız şartsız milletindir diyerek 23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisini açması çok manidardır.

Dur yolcu;

Bilmeden gelip bastığın bu toprak,

Bir devrin battığı yerdir.

Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,

Canveren Mehmedin yattığı yerdir.

Nice Ulasal Egemenlik Bayramına.

Kalın sağlıcakla...