Yerli malı nerede her yer ithal

Okullarda, her yıl yerli malı haftası kutlanıyor.

Bu demektir ki Zirai ve Sanayi üretimini teşvik etmek,

Ve de iç ve dış pazarlarda değerlendirmektir.

Bakıyorum da hedik dediğimiz kaynatılmış buğdaydan bulgur üzerinde ekilen ceviz ithal cevizdir.

Çocukların elinde ithal muz.

İnce kabuklu ithal badem bile görünüyor sofralarda.

Bu mudur Yerli Malı Haftası.

Çocuk oyuncakları, ithal arabalar ithal alet ve makineleri,

Boy boy pazarlanıyor Türkiye’de.

İşin daha kötüsü...

Dünya harikası Akdeniz ve Ege sahillerimiz yabancıların tapulu malı oluyor.

Turistik tesis yapıyorlar.

Gelip bu güzel havanın bu güzel doğanın bu güzel denizin keyfini çıkarıyorlar.

Türk vatandaşı turistik tesis yapmaktan aciz midir ki.

Bizim tesislerimizde misafir olsunlar, milletimizin ve devletimizin döviz geliri ile ihya olsunlar.

Bizde bir laf vardır...

Yavşanlı dağın tavşanı buranın tazısının hakkıdır.

Vaktiyle yabancılar Yahudilere bir parça toprak verin orada yerleşsinler diye Osmanlı Padişahı Abdülhamit’e baskı yapmışlardı.

Sultan Abdülhamit de;

Osmanlı toprakları benim malım değil ki milletin malıdır.

Bana emanet edilmiştir.

Diye bir karış toprak bile vermedi.

Zamanla Filistin Osmanlı’nın elinden çıktıktan sonra,

Bir liralık toprağı beş liraya satın aldı Yahudiler.

Yörenin yarıdan fazlasına sahip olduktan sonra Filistinlileri kovdular, İsrail devletini kurdular.

Zamanla bizim Akdeniz ve Ege sahillerimizde böyle olur diye korkuyorum.

Ben böyle yazdım diye,

Avrupa’da gurbetçi Türk kardeşlerimiz de ev satın alabiliyor. Biz niye satmayalım diyebilirler.

Gurbetçi Türkler emekli olup Türkiye’mize dönerken on liraya aldıkları evi beş liraya zor satıyorlar.

Turistik nitelikle Akdeniz ve Ege sahillerimizin değeri başka.

İsrail, Filistinlileri kovduğu gibi yabancılar bizi de bu oyunla vatan topraklarından kovabilecekleri aklıma geliyor.

Dünya fındık üretiminin yüzde yetmişi Türkiye’de üretiliyor.

Pazar bulup satabiliyormuyuz.

Bir zamanlar buğdayımızı bile İtalya aracılığı ile satabildik.

Ürettiğimiz şekeri pazar bulup satamıyoruz.

Limon, portakal, mandalina ortada kaldı.

Nasıl ki muz ithali ile o güzel Anamur kokulu muzlar sökülüp tarih oldu.

Yarın narenciyemiz de böyle olursa öp babayın elini.

Yerli Malı Haftası diye diye çocuklarımızı bari aldatmayalım.

Yerli üretimi destekleyecek ve pazarlayacak bir tarım ve sanayi reformuna sıcak bakalım.

Kalın sağlıcakla...