60 YIL EVVEL

Bir Hıdrellez günüydü.

Akşam karanlığı çökerken.

Kadınlı erkekli 20 kadar sarhoş,

Akasyalar şarkısını hep birlikte söyleyerek sokaktan sarmaş dolaş geçiyorlardı.

Mahalle halkı kapı ve pencerelere üşüştü.

Yar yolunu kolladım.

İpek mendil salladım.

Yarime de çiçek yolladım.

Akasyalar açarken.

Yarim geldi yanıma

Kanı kaynar kanıma,

Neşe saçar canıma

Akasyalar açarken.

Yarim geldi biz bize

Otururuz diz dize

Sevişiriz göz göze,

Akasyalar açarken,

Hatırımda kaldığına göre böyleydi.

Bir de şimdiyi düşünelim...

Piknikten böylesi bir dönüş olsa, hiç kimsenin dikkatini çekmez.

Halbuki o gün pencerelere örülen

Kapıya çıkanlar...

Beh amaniii.

Utanmayı arlanmayı bilmiyorlar.

Bunlar bir de memleketin büyükleri, kalbur üstü adamları olacak. Tu size.

Diye kınarlardı.

O günler bu kadarcığı bile kınayanlar, şimdi çıksalar da baksalar dünyanın kaç para olduğunu.

Benim anlatmak istediğim dünyanın değiştiği,

İnsanların değiştiğidir.

Bana sorarsanız o günlerin gelenek ve göreneklerini çoktan arıyoruz.

Kalın sağlıcakla...