DÜN VE BUGÜN

1944 de,

Adana muallim mektebinde öğrenci idim.

Ekimin birinde okullar açılırdı.

30 Eylülde Bor’a ve oradan da trenle Adana’ya gitmek üzere yola çıktık.

Haşim ağanın dört tekerli kamyon yavrusu teknesine doluştuk.

Toprak yoldu.

Toz bulutlarını koklaya koklaya Taşpınar’ın yokuşuna vardık.

Kamyon yavrusu su kaynattı.

Kaptan;

İnin komutunu verdi.

İteleyin.

İte kaka kamyon yavrusunu çalıştırdık.

Koşuştuk.

Kamyon teknesine yeniden doluştuk.

Böyle böyle 6 saatte Bor’a vardık.

Tren istasyonundan sabah saat dörtte gelecek Toros ekspresinin biletlerini aldık.

Sağ sol gezintiden sonra sabah dörde nerede ve nasıl bekleyecektik.

Aksaray otelinden yer ayırttık.

Otel paralarını da peşin ödedik.

Odamıza çekildik.

Bir süre sohbet ettik dört arkadaş.

Mum ışığı kadar olan elektriği söndürünce,

Ne kadar bit, pire, tahta kurusu varsa yedi bizi.

Sokağa kendimizi zor attık.

Çırpın Allah çırpın.

Geceyi otel duvarı dibinde geçirdik.

Saat 4’e yakın tahta bavullarımızı yüklendik.

Tren istasyonuna vardık.

Tren tehirliydi.

Saat 4 de gelecek tren saat 8 de geldi.

Koşuştuk.

Vagon koridorunda ayakta gitmeye razı olduk.

Kömür yakan lokomotif tünellere girdikçe isleri koklaya koklaya 8 saatte Adana’ya vardık.

Nasıl beğendiniz mi?

Dün ile bugünü hele bir mukayese ediniz.

Cennetteyiz cennette.

Barışık ve bağışlayıcı olalım.

Bugünlerin kıymetini bilelim.

Kalın sağlıcakla...