ARAP HALİL VARDI

60-70 yıl evvel başta sokak çeş­me­le­ri­nin so­rum­lu­su rah­metl Arap Halil vardı.
Eğri mi­na­re­nin öte­sin­de bir evde otu­rur­du.
Testi top­ra­ğın­dan ya­pıl­mış künk­ler­le gelen eke­cik kay­nak suyu sokak çeş­me­le­rin­den akar­dı.
Bo­zu­lan mus­luk­la­rı tamir eder, çat­la­yan pat­la­yan su bo­ru­la­rı­nı ona­rır­dı.
Ev­ler­de içme suyu yoktu.
Bu se­bep­ten ne su te­si­sat­çı­sı ve ne de ça­lı­nan mus­luk­la­rı alan da ol­maz­dı.
Her ma­hal­le­den su arkı ge­çer­di.
Irmak su­yu­na çöp bile atıl­maz­dı.
Pırıl pırıl akar­dı.
İçme su şe­be­ke­sin­de arıza olun­ca sokak çeş­me­le­rin­den bir kaç gün su ak­maz­dı.
Sa­ba­hın kö­rün­de ırmak suyu tes­ti­le­re dol­du­ru­lur, tül­bent­ten sü­zül­müş şe­kil­de. O su kul­la­nı­lır ve de içi­lir­di.
Es­ki­den, günah diye bir şey vardı.
Ne su kir­le­ti­lir­di. Ne de ayak al­tın­da bir ekmek kı­rın­tı­sı olur­du.
Gö­rül­dü­ğü zaman da kıt­lık gelir kor­ku­su ile ya dam­la­ra atı­lır ya da akan suya bı­ra­kı­lır­dı. Kurt­lar kuş­lar yesin diye.
İşte, çeş­me­le­rin so­rum­lu­su Arap Halil başı boş kö­pek­le­re kü­çü­le denen ekmek arası zehir atar öl­dü­rür­dü.
Arap Halil’den sonra za­bı­ta av tü­fe­ği ile köpek vu­rur­du.
Me­se­la; Ta­pu­cu rah­met­li Azmi’nin il­ko­kul da öğ­ren­ci olan oğlu kuduz olup ka­pa­lı bir odaya hap­se­dil­me­si ve orada ba­ğı­ra ba­ğı­ra öl­me­si kor­kut­muş­tu halkı.
Bu se­bep­ten ba­şı­boş itler yok edi­lir­di.
Arap Halil’in üçün­cü gö­re­vi de; Ra­ma­zan bay­ra­mın da iftar topu at­ma­sıy­dı.
Ulu­ca­mi önün­de harp­tan kalma ko­ca­man bir havan topu yaz kış du­rur­du.
İftar vakti geldi mi, kös­tek­li cep sa­ati­ne ikide bir bakan Arap Halil, kuru sıkı dol­dur­du­ğu topu uzun­ca bir sı­rı­ğın ucun­da yanan ateşi değ­dir­di mi, top güm eder, sağ­lık kö­yün­de bile du­yu­lur­du.
Oruç top atışı ile bo­zu­lur­du,
İşte böyle sev­gi­li okur­la­rım.
Es­ki­den memur ve hiz­met­li­nin mesai saati belli ol­maz­dı.
Gece de ça­lı­şı­lır­dı, gün­düz de şim­di­ki gibi salla başı al maaşı zih­ni­ye­ti yoktu.
Hiz­met vardı. Beş ki­şi­nin ya­pa­ca­ğı hiz­me­ti bir kişi ya­par­dı.
Saygı vardı. Sevgi vardı.
Di­le­ği­miz hoş­gö­rü­lü sı­ca­cık bir top­lum.
Kalın sağ­lı­cak­la...