BAĞ BOZUMU

Aksaray’ın şehir merkezinde iki evden birinin üzüm bağı vardı.

Eylül ayı geldimi bağ bozumu hareketlenirdi.

Kova kova toplanan üzüm salkımları kamıştan örülmüş hasır üzerine yığılır ve taştan oyulmuş havuz içinde tepelenerek şıra havuzun yanındaki delikten kazanlara akıtılır, sonra da büyük bakır leğenlere göre yapılmış tandırda kuru yarı ne varsa yakılır ve leğendeki şıra bir iyice kaynatılırdı.

Buharlaştı da suyunu attı mı koyu bir pekmez kalırdı leğende.

Kaynarken içine bir demet reyhan çiceği attınız mı burcu burcu kokardı o pekmez.

Kış mevsiminin demirbaş tatlısı olan pekmezden palürza yapılır üzerine de dövülmüş ceviz eklendi mi,

Çal kaşığı kalmasın bulaşığı diye sofraya konurdu.

Bilhassa çocuklar seve seve yerdi palüzayı.

Bağdaki kışlık hevenk üzümleri de toplanır ipe dizilir ağaç örtülü kilere asılırdı.

Ve kış boyu salkım salkım üzümler misafire ikram edilirdi.

Yiyeceklerin hepsi doğaldı.

Ve de kendi bahçemizin ürünü idi.

Çarşıdan elma portakal almaya çocuklarının parası yetmezdi.

Bugün siloların karşısında salı pazarı kuruluyor.

Gidin şöyle bir dolaşın kuşun sütünden başka herşey pazara dökülmüş.

Hem de ucuz mu ucuz.

Tüketici bayram yapıyor.

Fakir dostu Aksaray’ın kıymetini bilelim.

Öyleyse dişe dokunur yatırımlarla bu güzel şehri, ilçe, kasaba ve köylerimizi imar ederek ihya edelim.

İş ve aşsız tek bir vatandaşımız kalmasın.

Kalın sağlıcakla.