BALON OLMASIN

1950 de Kayseri’de askerdim.

Muzaffer adında Vanlı yedek subay arkadaşım vardı.

Çay tiryakisi idi.

Günde 30-40 bardak çay içerdi.

Bir pazar günü çay içmeye gidelim diye ısrar etti.

Gittik...

Taş handa halı yastıklar önündeki minderlere bağdaş kurup oturduk.

Kahveci tanımış olmalı ki olağan üstü iltifat gösterdi.

Semaver önümüze getirildi.

Kırtlama iç içebildiğin kadar.

Sohbet edecek arkadaş oldumu içtikçe keyf verir çay derdi.

Hoş sohbet bir arkadaştı.

Şivesi de çok hoştu.

İran sınır ötesine serbest gidip geliriz.

Akrabalıklar da var derdi.

İkinci cihan savaşından galip çıkan Rusya, İran’ı ikide bir tehdit ediyor.

Tıpkı Türkiye’den Kars, Ardıhan’ı istemesi gibi.

Türkiye NATO’ya attı kendini, tehditlerden kurtuldu.

İran ise Rus tehditleri karşısında yalnız kaldı.

Buna rağmen İran Şahı, Rus tehditlerine meydan okudu.

Ordularınız İran topraklarında mezar olur diye hiç aşağı dağlara konmadı.

Bir de baktılar ki bir sabah Rus askerleri İran topraklarını çoktan işgal etmiş, hem de hiç tüfek patlatmadan.

Şaşıp kalan İran halkı fısıltı gazetesini yazmaya başlamış...

Madem ki kuvvetin yok idi.

Berbat ettin şu İran’ın şanını.

Dünya öpsün Fevziye’nin alnını.

Şahın karısı Fevziye de Mısır kralı Faruk’un kız kardeşi idi.

Şimdi ben İran’ın İngiltere,Amerika Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliğine meydan okumasını gördükçe,

Asker arkadışımın sohbetinde anlatılanlar aklıma geldi.

Balon olmaz inşallah.

Kalın sağlıcakla...