BANDO

1940’ larda,

Aksaray belediye başkanı rahmetli Bayram Ali Gürün, bando takımı kurmayı kafasına koymuştu. Bandocu Hasan Efendiyi nereden bulmuşsa Aksaray’a getirtti.

Belediye de kadrolu eleman olarak görev verdi.

Ulucami yanında, yıkılan Kız Meslek Lisesi yerinde halkevi binası vardı.

Bandocu Hasan Hoca kabiliyetli gençlere, en son model pırıl pırıl çalgı aletlerini çalmayı öğretti.

Ve de  askerlikte bando eğitimi görmüş gençlerin Belediye’ye kadrolu eleman olarak alınması ile, bando takımı emre hazır ve nazır oldu.

Bilhassa, havanın müsait olduğu yaz mevsimleri,

O lacivert elbiseli resmi kıyafetli bando takımı,

Her gün ikindi sonrası piyade yürüyüşü ile sırası ile mahallelerde konser verirdi.

Konser dedimse şimdiki gibi vıttırıvızzık şarkı ve türküler değil,

Milli heyecanı ayakta tutan marşlar çalınırdı.

Pazartesi sabah ve Cumartesi saat 13 den sonra İstiklal marşı çalan tam kadro bando takımı,

Sonraları, düğünlere neşe katmak için Belediye’ye  müracaatla bir miktar para karşılığı bando takımı davet edilirdi.

Diyelim o gün Hashas mahallesinde konser veriyor bando takımı,

Mahalle halkı yediden yetmişe kapı önüne çıkar,

Alkışlarla çiçek yağmuruna tutulurdu bazı bazı.

Şimdi bakıyorum da mesainin başladığı ve bittiği hafta sonunda,

Derme çatma bando takımı,

İstiklal Marşı ile göndere bayrak çekimi sanki bir angarya gibi geliyor bando çalanlara.

Hem de İstiklal marşımızı tam notası ile duymak yok gayri.

Hele hele İstiklal Marşı çalınırken yoldan geçenler durup,

Esas vaziyette dinlerdi.

Şimdi, kim kime dumduma.

Ben yaştakilere eziyet değil mi bu manzara.

Kalın sağlıcakla...