BAYRAM NAMAZI

Çocukluğumda bayram namazı kılmak için sabahın erken saatinde yer kalmaz diye camiye koşulurdu.

Ulucami müezzinleri Hamza ve Niyazi Şenses kardeşler minareye çıkarlar döne döne çifte ezan okurlardı.

Sabah namazından sonra vaiz Kadızade Şükrü Efendi kürsüye çıkar bayramın özelliklerini güzel bir lisanla cemaate anlatırdı.

Caminin tahtalı ikinci katını da kadınlar doldururdu.

Konuşmalar duyulunca müezzin İbrahim Gürses;

Kadınlar, çenesi düşen kadınlar burası sohbet yeri değil Allah’ın evi günah işliyorsunuz sesinizi duymayım.

Diye ikaz ederdi.

Vaiz konuşmasını bitirir El Fatiha deyince o gür sesi ile müezzin Hacı İbrahim efendi;

Namaaaz....

Dokuz tekbir ile fitir bayramı namazına niyet edin uyun mihraptaki imamaaa.

Diye cami dışındaki cemaate bile sesini duyururdu.

Cami cemaatını bayram namazına davet ederdi.

Ulucami İmam Hatibi koca cüsseli Hacı Besim efendi minbere çıkarken oracıkta bekleyen Kalanlarlı davulcu Kazım’ın baba yadigarı kılıcı hocaya verir.

Bir elinde kılıç diğer elinde Kuran olduğu halde minbere çıkan İmam Hatip Hacı Besim efendi;

Bayramı bayram yapan barış ve hoşgörü. Diyerek hutbesini tamamladıktan sonra salavat getirir cemaat da salavata eşlik ederdi.

Tesbih duasından sonra Ulu caminin direği diye adlandırılan Ethem Hoca o davudi sesi ile Kur’an okur bayram namazı böylece tamamlanırdı.

O devirde hoparlör yoktu.

Hocaların güçlü sesi ile cami cemaatı feyz alırdı.

İşte size çocukluğumda yaşadığım bir dini bayram namazını sergilemeye çalıştım.

Kalın sağlıcakla...