BENİM SADIK YARİM KARA TOPRAKTIR

Halk Ozanı Aşık Veysel böyle söylüyor.

Ancak, yar dediği toprak sevgi ile bağrına basar mı oda belli değil.

Milli ve manevi duygularla beslenmiş olanlar,

Ve bir de evlatlarını helal lokma ile besleyip büyütenler korkmasın.

O sadık yar dediği toprak meftayı sevgi melekleri ile karşılar.

Güvenme sevgilim güzelliğine,

Senin de saçların tarumar olur.

Aldanma talihin pembe rengine,

Bir gün o nazik beden toprak olur.

Şairin bu hatırlatması da,

İnsanlığı ikazdır.

Mal sahibi mülk sahibi,

Hani bunun ilk sahibi,

Mal da yalan mülkde yalan,

Var biraz da sen oyalan.

Geçmişe bakıyorum da,

İnsan hakkını hiçe sayıp,

Karun gibi zengin olanlar,

Bir de bakıyorum ki soyguna evet diyorlar.

Kefenin cebimi varki,

Bu denli kanaatsızsın.

Diyeceğim geliyor.

Neticede...

Oğlan yedi oyuna gitti,

Çoban yedi koyuna gitti.

Böylelerinin kefenini eller sardı.

At ölür meydan kalır,

Yigit ölür şan kalır.

Denmesi, kulaklarda küpe olmalı.

Elbette, muhanete muhtaç olmayım diye çalışacaksın.

İş ve aş öğretmenin sevabına koşacaksın.

Mal ve mülk sahibi olacaksın.

Ve fakat yaprakları çıkmayan kurumuş ağaç neye yarar.

Meyvesinden olmasa bile,

Gölgesinden istifade edecek insanlar olmalı.

Velhasılı...

Taşlansan da meyveli ağaç olacaksın.

Kalın sağlıcakla...