BUGÜN GİT YARIN GEL

1942’de Ortaokulu bitirdiğimde  fukaralık bu ya,

Yalınız Ankara, Adana, Konya’da bulunana liseye gidemedim.

Ortaokul mezunu o senelerde parmakla gösterilirdi.

Biri vesile oldu.

Daha 15 yaşında Maliyeye katip atandım. İki yıl çalıştım.

Devleti tanıdım.

Niğde Defterdarı İzzettin Tekin Aksaray’a geldiğinde teftişte bulundu.

Dikkatini çektim.

Beni Maliye Meslek okuluna göndermek istedi.

Nasip değilmiş.

Adana öğretmen okulunu tercih ettim.

Aldığım 39 lira 60 kuruş aylıkların yarısını babama verdim. Diğer yarısını anamın çehiz sandığında sakladım. O para muallim mektebi sürecinde kıt kanaat harçlık oldu.

Tabi, Pazar günleri tren istasyonuna gider,

Taşıyıcı... Taşıyıcı...

Diye bağıra çağıra bir bavul yada başka çıkını alır, aşağıya o devrin tek toplu taşımacısı faytonlara götürürdüm.

100-150 kuruş hambaliye alır,

sevincimden dört köşe olurdum.

Hey gidi günler hey!

Bu yaşa gelinceye dek feleğin çemberinden çok geçtim.

Devleti tanıdım dedim...

Rüşvetin anahtarı,

Bugün git yarın gel idi.

Vatandaş bir şeyler vermeden yarın gelmekten kurtulamazdı.

B.M. Meclisinde mebus olan emekli Orgeneral Salih Omurtak meclis kürsüsünden,

Eski hamam eski tas

Yalnız tellaklar değişti.

Deyince kıyametler kopmuştu.

Aslında Salih Omurtak;

Rüşvet dünde vardı bugünde var. Ne değişti ki.

Demek istiyordu.

Malesef Türk toplumu olarak beleşe sevdalı bir yapımız var.

Devlet çarkında oto kontrol sistemini çalıştırmak lazım diyorum.

Oy kaygısı yüzünden bunu yaşama geçirmek de mümkün olmuyor.

Öyleyse,

Bırakın sarhoşu yıkılınıncaya kadar gitsin mi diyelim.

İşte geri kalmışlığın sebebi budur.

Bakın, Deniz kuvvetleri komutanı emekli Orgenenaral bilmem ne paşanın rüşvet suçundan rütbeleri söküldü. Daha söylenecek bir şey kaldı mı?

Kalın sağlıcakla...