BUZ ÜZERİNE BİNA YAPILMAZ

Geçmişte kaymakan, mal müdürü ve ilçe jandarma yüzbaşısı saç ayağı oldular.

Sultanhanı ve Eskil yöresinde hazine arazisine herbiri için biner dönüm ekin ektirdiler.

Tabi ekin eken çiftçilere de hazine arazisine şahıslar için biner dönüm ekin ekmelerine müsade edildi.

İşte böyle menfaatler karşılıklıdır.

O yıl iyi geldi. Yağmur bol oldu. Çok mahsul alındı.

Satıldı. Paralar cebellezi oldu.

Ne varki, biri yer biri bakar...

Köylü, siyasilere şikayet edince, 

Kaymakam Bakanlık mahalli idareye.

Mal müdürü ve yüzbaşı da Güney Doğu’da ayrı ayrı iki ilçeye tayin edildiler.

Gittiler.

Bir yıl sonra acı haber geldi.

Çok üzüldük.

Mal müdürü avanta buğdayın parası ile araba alıyor.

Kendisinin kullandığı araba ile memleketleri Balıkesir’e tatile giderken kaza yapıyor.

Eşi ve kızı oracıkta ölüyor.

Mal müdürü de üç ay hastanede tedavi olduktan sonra ölümden kurtuluyor.

Yüzbaşı da gittiği ilçede bir ev alıyor.

Sekiz yaşındaki oğlu evi kapısında sokağa bakarken.

Yolda giden kamyonun rotu çıkıyor. Kapıdaki çocuğu öldürüyor.

Kaymakamda inşa halindeki binadan bir daire alıyor.

Arkadaşına;

Şu benim evin inşaatı ne alemde gidelim bir bakalım diyor.

Arabadan inip, yaya kaldırımdan aldığı daireyi arkadaşına gösterirken beraber yere yığılıyor. Kalpten ölüyor.

Ekin parası ile satınaldığı dairede oturmak nasip olmuyor.

Ben o zamanlar hadisenin akışını ismen yazmıştım.

Ve ondan bu yana hazine arazileri sıkı takibe alındı.

Toplum içinde de,

Kol kıvırma ile mal sahibi olan tek tük zenginler.

Öldükten sonra mallarını mirasçılar pay pay ettiler,

Tükenmeyecek sandılar.

Bir kaç sene içinde dahi dikili ağacı kalmadı.

Allah cümlemize helal kazanç nasip etsin.

Kalın sağlıcakla...