DAVULCU

Çocukluğumda avuç içi kadar Aksaray’da 12 bin kişi yaşardı.

Oruç ayında tek davulcu vardı.

Kümbet köyünden Yanık Ali.

Uzun boylu, föter şapkalı hali ile yanında uzun ve bol fistanlı,

Parmaklarında zil takılı köçek Ramazan manileri ile öyle bir dönerdi ki,

Üzerindeki fistan şemsiye gibi açılırdı.

Davulun sesini duyan kadın erkek çocuk pencerelere koşar davulcu figüranını seyrederdi.

Ramazan ayı 15 dedi mi,

Bahşiş toplama işi şaka şamata ile ortalığı süslerdi.

Yanık Ali nereden ve hangi kapıdan yağlı börek geleceğini bilirdi.

Kaymakam sokağında Bayram Ali Gürün bir numaralı şakacı dostu idi.

Oruç ayı 15 deyince sahur öncesi rahmetli Bayram Ali Gürün’ün kapısı önünde şenlik olurdu.

Davulcu Yanık Ali;

Ağaların ağası Bayram Ali, Yanık Ali geldi kapına. Ne verirsen elinle o gider seninle.

Der durur.

Köçek de maniler söyleyerek zil döver, fırfır dönerdi.

Pencereyi açan Bayram Gürün;

Lan Yanık Ali...

Sağımda müezzin İbram,

Git onların kapısı önüne,

Birer göğ papel almadıktan sonra benden zırnık yok derdi.

Yanık Ali rahmetli Hacı Esat Tatlıpınar’ın kapısı önünde,

Bayram Ali ağamın emri bu...

Bir göğ lira almadan gitmem.

Dan dan dan da dan.

Çaresiz kalan Hacı Esat emmi, tavuk yeleği gibi göğ lirayı verdi de kurtuldu.

Ardından müezzin Hacı İbahim Efendi’nin açık olan sokaktan avluya dalan Yanık Ali,

Müezzin İbrahim Efendi’nin oğlu Hacı Ahmetle gönderdiği bir mecidiyeyi atıverdi.

Anan aşağı baban yukarı göğ bir lira Yanık Ali’nin eline değdi de,

Ulucami müezzini rahmetli Hacı İbrahim Efendi şamatadan kurtuldu.

Keyifle Bayram Ali Gürcü’nün kapısında bayram vardı.

Ağaların ağası Bayram Ali Gürün sayende yolumu buldum.

Diye göğ pangolutları yakasında sallandıran Yanık Ali, şakacı Bayram Ali Gürün’den iki papel savrulunca pencereden etti dört lira.

Eskinin renkli resimlerinden sundum okuyucularıma.

Ramazanınız mübarek olsun.

Kalın sağlıcakla...