DİZ BOYU KAR

Evvelce yılın altı ayı kar ve yağmur ile geçerdi.

Bu aylarda diz boyu kar olurdu.

Hasandağı yöresinden kadın erkek kaçak meşe odunu, mangal kömürü getirirler,

Aksaray’ın dar sokaklarında korka ürke satarlardı.

Sırtında bebesi, yalın ayak köy kadınlarının iki eşek yükü meşe odununu satmak için büzüttüklerini çok görmüşümdür.

Odun sobasını ağalar beyler kullanırdı.

Halkın en az yüzde 80’i kuyruklu dağın odunu tezek yakardı.

Günlerce kış ekmeği yapılırdı.

Ağaç yapraklarına gazel denirdi.

Bilhassa kavaklıklardan gazel toplanır, örtme altlarında hazır tutulur, tandırda bu gazeller yakılarak saç üstünde yufka ekmek pişirilirdi.

Çarşı ekmeği yemek fakirliğe delaletti.

Vah... Vah...

Çarşıdan ekmek alıp yiyorlar diye acımaklı konuşulurdu.

Hatta zeytinyağı bile kullanılmazdı.

Ne yapsınlar tereyağı alamıyorlar ucuzdur diye zeytinyağı yiyorlar, Yemek yapıyorlar denirdi.

Yazdan kuruttukları tezek ateşi ile ocak yakılır, yemek pişerdi.

Çamaşır mı....

Kil denen mavi kaya parçası eritilir çamaşırlar bu suda eritilir,

Sabunla ovala babam ovala.

Kurutması da ayrı bir eziyetti.

Hele bir de şimdiye bakın.

Gaz lambası yakanlar, hele bir elektrikler sönmeye görsün mangalda kül bırakmazlar.

Belediye önünde bankalarda oturan 3-5 kadının konuşmalarına kulak verdim...

Avratlık kolaylaştı amma velakin biz geçtik.

Demeleri bir gerçeği anlatıyor.

Türkiyede refah seviyesi gün geçtikçe yükseliyor.

Bunun kıymetini bilmeliyiz.

Dün buzdolabının bile lüks sayıldığı Türkiye’de bugün araba bile ihtiyaç haline geldi.

F-16 savaşan şahinleri bile üreten Türkiye,

Teknolojisi ile gelişmiş ülkeleri yakalamış durumdadır.

Haçlının kıskanması bundandır.

Yıkıcı ve bölücü örgütler kurarak 70 milyon Türkiye’yi tökezletme peşindedir.

Boşa yorulurlar.

Atı alan Üsküdarı geçti.

Büyük Türkiyeye giden yolun önüne kimse geçemeyecek.

Kalın sağlıcakla...