DUBLE YOL RAHATLIĞI

Dün Ankara’ya,

Sabah gidip akşam döndüm.

Duble yol rahatlığını yaşadım.

Yol boyu tek trafik kazası görmedim.

Demek ki duble yol ile vatandaşın can ve mal emniyeti büyük ölçüde sağlanmıştı.

Yarım asır evveli, 1949’larda iptidai toprak yolda

Haşim Özgel’in üstü çadır örtülü kamyonla Ankara’ya on saatte gittiğim günleri hatırladım da, tüylerin diken diken oldu.

Tozdan adam olmuştuk adeta.

İtfaiyedeki Nevşehir hanında çırp Allah çırp.

Gene de kurtaramadık elbiseyi.

O gec yattık Nevşehir otelinde.

Bit, pire, tahta kurusundan sabaha kadar ayakta kaldık.

Şimdiye bakıyorum da, şu rahatlığı görünce Allah’a şükrediyorum.

Ankara cadde ve sokaklarını  iyice bir dolaştım.

Batıkent’deki 150 bin konutun oturduğu koskoca şehri dolaştım.

Bahçeli dubleks evler hayatın tadını veriyordu.

Apartmanların önü sağı, solu çim ve ağaçlarla Batıkent’e hayat veriyordu.

Yollar asfalt hem de kaymak gibi asfalttı.

Ne bir kağıt parçası ve ne de sigara izmariti göremezsiniz.

Yenimahalle, Ankara için de dolaşırken  trafik rahatlığı dikkatimi çekti.

Küçücük Aksaray’da trafik karmaşası yüz karası diye düşündüm.

Öyle ne korna sesi, ne alabildiğince şarkı, türkü ve ne de sarhoş naraları göremezsiniz Ankara’da.

Demek oluyor ki Ankara halkı kültürlüdür.

Öyle bir polis zabıta da göremezsiniz.

Ancak nizama herkes uyar halde.

Yer altı geçitleri yer üstü köprüleri yayaları rahatlatmış.

Yol boyu bir andan diğer yana geçerek trafiği aksatma diye bir şey kalmamış.

Her hali ile Ankara modern bir Avrupa şehri.

Demek oluyor ki Büyük Şehir Belediye Başkanı Melih Gökçek bu işin erbabı.

Tebrik etmek içimden geldi.

Kalın sağlıcakla.