DÜN VE BUGÜN

1942 de Ortaokulu bitirdim. 

O zamanlar Ortaokul mezunu parmakla gösterilirdi.

Maliye de katip olarak 2 yıl çalıştım.

1944 de Adana muallim mektebi öğrencisi idim.

Dört arkadaşla, şimdiki Ziraat Bankası yerindeki kamyon garajında Haşim Ağa’nın dört tekerlekli kamyon yavrusu teknesine doluştuk.

Bor’a gideceğiz.

Oradan da trenle Adana’ya. 

Taşpınar’ın yokuşuna varınca kamyon su kaynattı.

Kaptanın inin komutuyla indik aşağı.

Kamyonu itele babam itele.

Zor zoruna çalışınca koşuştuk bindik tekneye.

Bor’da sabah dört de Toros ekspresine bilet aldık.

Otel de yatalım dedik.

Aksaray otelinde dört arkadaş bir otel odasında somyalara uzandık.

Sohbetten sonra mum ışığı kadar olan elektriği söndürdük.

Karanlıkta ne kadar bit pire, tahta kurusu varsa yedi bizi.

Kendimizi sokağa attık. Çırpın Allah çırpın.

Duvar dibinde sabahı ettik.

Saat 4 den evvel tahta bavulları sırtladık tren istasyonuna taşındık.

Saat 4 de gelecek tren saat 8 de gelebildi.

Koşuştuk trende yer bulmak için,

Kompartımanlar dolu.

Koridorda balık istifi 8 saatte Adana’ya vardık.

İşte talebeliğim böyle geçti.

Harçlıksız adam olur mu?

Yok oğlu yok.

Pazar günleri tren istasyonuna varırdık.

Taşıyıcı taşıyıcı diye bağırırdık.

Hanımların beylerin bavulunu valizini aşağıda faytonlara kadar götürürdük.

50-100 kuruş aldık mı bayram yapardık.

Neyse okuldan mezun olduk.

Öğretmen çıktık.

Siirt vilayeti emrine verildim.

Yatak yorgan denk yaptım sırtladım. Gene Haşim Ağa’nın kamyon yavrusu tekneye attım kendimi.

Bu defa 4 saatte vardık Bor’a.

Güneydoğu ekspresi ile tren yolunun en son durağında bir evvel Garzan istasonun da indim.

Taşıyıcılar bekliyordu.

Beş lira verip katır sırtında Kozluk ilçesine vardık.

Okul diye kiralık iki odalı ev kiralanmış.

Yeni yapılan düzlükteki dört oda bir koridor binayı gene seneliği 50 liraya kiraladım.

Yalvar yakar 50-60 öğrenci topladım.

Öğretmen, başöğretmen maarif memuru hep bendim.

Türkçe konuşmayı öğreteyim diye bahçede çocuklarla hep oyun oynardım.

Türkçe konuşmayı, yazmayı, okumayı öğrettik mi mesele kalmaz.

Hesap hendese kendiliğinden gelir.

Müşritan, Melefan, Şelma köylerinde imece usulü okul yaptırdık.

Kapı, pencere, kiremidi de gene katır sırtında Garzan tren istasyonundan taşıttık.

Şimdiye gelince.

Bir öğrencimin oğlu Van’ın Başkale ilçesinin bir köyüne Bilgisayar öğretmeni olarak atandı. 

Ankara’dan uçağa binip bir saat 15 dakikada Van’a varıyorlar.

Oradan da pırıl pırıl asfalt yoldan otobüsle Başkale’ye ve sonra da 20 kilometre ötede bir köy okuluna varıyorlar.

Okul çok modern.

Öğretmen lojmanları da fevkalade.

Taşımalı öğretim var.

Okulda 15 öğretmen görev yapıyor.

Diye bilgilendim.

Haydiyin bakalım dün ile bugünü bir mukayese ediniz.

Bu refah değil de nedir.

Kalın sağlıcakla...