DÜN VE BUGÜN

Büyük tatil bitti.

1944’de rahmetli Haşim Özgel’in dört tekerlekli kamyonu teknesine doluştuk.

İstikamet Bor.

Oradan da trenle Adana’ya yolculuk vardı.

Toprak yolda, Taşpınar’a varmadan araba su kaynattı; durdu.

İnin...

İteleyin kamyonu.

Zor zoruna çalıştı kamyon.

Böyle böyle altı saatte vardık

Bor’a.

Sabah dörtde Toros ekspresi gelecek. Onunla Adana’ya gideceğiz.

Otelde yatalım dendi.

Hükümet meydanına bakan Aksaray otelindeyiz.

Mum ışığı kadar elektriği söndürdük.

5-10 dakika sonra bit, pire tahtakurusu çullandı bedenimize .

Dört arkadaş kendimizi sokağa attık. Çamaşırları çakarıp çırp Allah çırp.

Geceyi sokakta duvar dibinde geçirdik.

Tahta bavullarımızı yüklendik.

Yarım saatte Tren İstasyonuna vardık.

Tren tehirliydi.

Sabah saat 4’de gelecek olan,

Toros ekspresi saat 8 de geldi.

Koşuştuk...

Kompartımanlar dolu idi.

Koridorda balık istifi ayakta 8 saatte Adana’ya vardık.

Bir kaçımız Adana öğretmen okuluna, Diğerleri de lise ve Ziraat meslek okuluna dağıldılar.

Bu eziyetli yolculuğu hele bir düşünün.

Birde şimdiki rahatlığı.

Okullar açıldıktan bir ay sonra,

Cumhuriyet bayramına coşku ile kavuştuk.

Onuncu yıl marşı övüncemizdi.

Çıktık açık alınla,

On yılda her savaştan,

On yılda 15 milyon genç

Yarattık her yaşta.

Marşını hep bir ağızdan söyleyerek. İstasyon caddesini şenlendirdik. İstiklal savaşı biteli on yıl olmuş.

Türkiye Cumhuriyeti nüfusu 15 milyona erişti diye marşlar söyledik.

Şimdi 72 milyon güçlü bir Türkiye

Harp darp olmadan bu günlere yetiştik. Bulduk da bunuyoruz galiba.

Toplumun rahatsızlıkları meydanda. Başta terör sonra da mal ve can emniyeti sorun haline geldi .

Geliniz millet-devlet elele.

Bu sorunları hep beraber çözelim.

Kalın sağlıcakla...