DÜN VE BUGÜN

1939 Er­zin­can dep­re­mi 40 bin can aldı.
Vali yar­dım­cı­sı rah­met­li Ab­dur­rah­man Yük­sel Bey Ak­sa­ray’a kay­ma­kam ola­rak atan­dı.
Eşi ve bir tek kızı dep­rem­ze­de idi. Ka­bur­ga ke­mik­le­ri kırık halde uzun yol­cu­luk­tan sonra Ak­sa­ray’a teş­rif et­ti­ler.
Okul ar­ka­da­şı Avu­kat Bekir Ulu­ır­mak’ın evin­de mi­sa­fir edil­di­ler.
An­ka­ra’ya git­mek im­kan­sız­dı.
Ne yol var ne de araba.
Taşıt aracı haf­ta­da iki gün Haşim Özgel’in kam­yo­nu idi.
Top­rak yolda 8-10 sa­at­te gi­di­lir­di An­ka­ra’ya.
Sı­nık­çı Ahmet Ağa meş­hur­du.
Av. Bekir efen­di­nin tav­si­ye­si üze­ri­ne sı­nık­çı Ahmet Ağa ça­ğı­rıl­dı.
Kendi usul­le­ri ile kay­ma­kam Yük­sel Bey’in eşi ve kızı 10-15 günde ana­dan doğma gibi te­da­vi edil­di.
60 Yaş­la­rın­da, na­ma­zın­da ni­ya­zın­da olan kay­ma­kam Ab­dur­rah­man Bey Ak­sa­ray’ı çok sev­miş­ti.
Ya­rab­bi benim ca­nı­mı bu top­rak­lar­da al. Ervah kab­ris­tan­lı­ğın­da yat­ma­yı nasip et.
Diye dua eder­di.
Duası kabul gördü.
Kay­ma­kam­lı­ğı­nın 3. yı­lın­da vefat etti.
Cen­net de­re­si ya­maç­la­rın­da med­fun­dur. Yı­kıl­mış me­za­rı­nı da rah­met­li Vali Ferit Baba ye­ni­den yap­tır­dı.
O yıl­lar­da, böy­le­si don­du­ru­cu kış mev­si­min­de top­rak ana diz boyu karla kap­lıy­dı.
Mem­le­ket has­ta­ne­si ope­ra­tö­rü Ziya Çorlu Bey’in buzda ayağı kayıp ba­ca­ğı kı­rıl­mış­tı.
Tek va­sı­ta Ama­rat­lı Seyit Ali’nin cipi vardı.
Ha­zır­lık­lar ya­pıl­dı.
Opr. Dr. Ziya Çorlu An­ka­ra’ya gö­tü­rü­le­cek­ti.
Kış şart­la­rın­da ve yol yok­lu­ğun­da zorlu ve teh­li­ke­li bir yol­cu­luk­tu bu.
Bunu du­yun­ca kay­ma­kam bey ope­ra­tör dok­to­run evine gidip zi­ya­ret edi­yor.
Eşi ve kı­zı­nı te­da­vi eden Ahmet Ağa­nın bir bak­ma­sı için ikna edi­yor.
Dok­tor Ziya Çorlu is­te­me­ye is­te­me­ye ka­rar­dan bir adım Ahmet Ağaya tes­lim olu­yor.
15 günde bir şeyin kal­maz de­yin­ce Ahmet Ağa, dok­tor gü­lü­yor.
Sı­nık­çı Ahmet Ağa­nın de­di­ği oldu.
Opr. Dr. Ziya Çorlu ayağa kalk­tı. İyi­leş­ti.
Ahmet Ağa ile ahbap odu.
Ne zaman bir kırık çıkık olsa, sı­nık­çı Ahmet Ağayı has­ta­ne­ye ça­ğı­rır, ken­di­si de asis­tan­lık ya­par­dı.
O gün­le­rin şart­la­rı ge­ri­ler­de kaldı.
Şimdi, bir iki saat geçit ver­me­yen kar ve buzlu yol ca­nı­mı­zı sı­kı­yor. Sa­bır­sız­la­nı­yo­ruz. Dev­le­ti ve ka­ra­yol­la­rı­nı suç­lu­yo­ruz.
Tür­ki­ye’mizde şimdi yok yok.
Bize bu gün­le­ri nasip eden büyük Allah’ımıza şü­kür­ler olsun.
Kalın sağ­lı­cak­la...