ELİ BOŞ­LA­RIN ZEV­ZEKLİĞİ

Park­ta, boş bir kol­tu­ğa ili­şi­ver­dim.
El­le­rin­de ay­çi­çek ve bir yan­dan da dal­mış­lar ge­ve­ze­li­ğe, zen­gi­nin malı ile çene es­ki­ti­yor­lar.
Hü­kü­me­ti yıkıp dev­le­ti yö­ne­ti­yor­lar; Hep din­le­dim, kulak mi­sa­fi­ri oldum.
İçin­den biri ho­roz­lan­dı;
Gak ulan bir ka­rı­yın hak­kın­dan ge­le­me­din, evden ko­vul­dun, orda burda sür­tü­yor­sun. Bir de onu bunu be­ğen­mi­yor­sun.
De­yi­ver­di,
Ve daha ne ko­nuş­ma­lar...
Bir ke­se­re sap ol­ma­yan­lar ve dört kazı bir arada gü­de­me­yen­ler işte böyle İstan­bul sa­tıl­sa pey­kor­lar. Çiz­me­den yu­ka­rı çıkıp boy­la­rın­dan büyük laf eder­ler.
Gıy­bet yap­ma­yı, onu bunu çe­kiş­tir­me­yi, aslı var yok şuna buna kara çal­ma­yı, İslam dini men eder gü­na­hı bü­yük­tür.
İyi şey­ler ko­nu­şa­lım. Güzel söz­ler­le sevap def­te­ri­ni aça­lım. Ka­ba­hat­la­rı ör­te­lim, say­gın ki­şi­le­rin öne­mi­ni an­la­ta­lım ki,
Yet­miş bin ev­li­ya­sı­nın yat­tı­ğı Ak­sa­ray’da sek­sen bin mi­na­fı­ğın yan­lış ol­du­ğu­nu zi­hin­le­re kabul et­ti­re­lim.
Ezan-Mu­ham­me­di­ye oku­nur­ken bütün dik­kat­le din­le­mek çok ho­şu­ma gider. Boş dün­ya­mı unu­tur asıl dün­ya­ma da­la­rım.
Ancak, İmam-ı Habeş ma­ka­mı ile okun­ma­dı mı ezan,
O zaman da çok üzü­lü­rüm.
İstik­lal Marşı da usu­lu­ne uygun söy­len­me­di mi kı­za­rım.
Ezan’ın bek­çi­si müf­tü­dür.
Biraz değil, çok dik­kat­li ol­ma­yı yeğ­le­rim.
Kalın sağ­lı­cak­la...