ERLİKSİZ ORUÇ

Yaz günü sahura kalkmak erkek işiydi.

On sekiz saat aç kal ve iftarı yaptıktan sonra teravih namazı bir şevk ve heyecanlı kılınırdı.

O yorgunlukla bir yattınız mı,

Bir de baktınız sabah olmuş.

İşte erliksiz oruç buna denirdi.

Tam tamına 24 saat aç acına oruç...

Nasıl beğendiniz mi?

Yarım asır evvel, çalar saat on kişiden birinde ya var ya yoktu...

Zaten, zincirli uzun köstekli diye tabir edilen cep saati de, ağalarda beylerde bulunurdu.

Herkeste saat mümkün mü?

Hele kol saati hiç bilinmezdi.

Bir saat şu paha ve yol vergisini vermekten aciz insanlar bir de saat taşıyacak...

Kel başa şimşir tarak diye eğlenirlerdi adamı.

Avuç içi kadar Aksaray’da, ramazan ayı boyunca, kümbetli Yanık Ali’nin davulu kaldırırdı sahura...

İki metrelik Yanık Ali, yanında fistan giymiş iki köçeği ile ve zilleri eşliğinde fır döndü mü, bak sen bahşişin tadına...

Yanık Ali, Coğlakının ağzında, 150 okkalık eczacı Vasıf Bey’in kapısı önüne geldi mi, sokağa çıkar, vur patlasın çal oynasın.

Karşı evde gazete bayisi Faruk’un dedesi Hacı İbas da, başımıza taş yağacak diye sokurdanır dururdu.

Hele, Vali konağı sokağında davulcu yanık Ali’nin değme keyfine.

Dostu, Bayram Ali Gürün uyansın da hele bir sövsün ve okkalı bahşiş alınsın diye dön Allah dön...

Pencere kanadını açıp da, Bayram Ali Gürün göründü mü, Yanık Ali’nin düzmece manileri lap kaldırırdı mahalleyi,

Bayram Ali Gürün;

“Sağımda Hacı Esat, solumda müezzin Hacı İbrahim, onlardan almadıktan sonra zırnık vermem” diye bağırır,

Ve yanık Ali bir o yana bir  bu yana koşturur.

“Hoca evinden aş olmaz” diye tokmakladıkca davulu,

Kadın, kız, kızan şenlik var diye üşüşürdü sokağa.

Davulcu Yanık Ali bir mecidiye bahşişi aldıktan sora fır dönerdi Bölceğe...

O bilirdi bal alınacak arıyı.

Ve bir yıllık geçimini sağlardı oruç ayında...

Kenar semtlere gitmezdi yanık Ali,

Sonraları, Kalanlarlı davulcu Kazım bilmem kaç yıl danayı güttü ve hakı almadan gitti.

Kalın sağlıcakla...