ESKİ GÜNLER

Kavaklıklar arasına saklanmış dam evler.

Yaz günlerinde damına hasır ve kilim serilir. Üstünde yataklar.

Uyu bakalım uyuya bilirsen.

Sivrisinekler yerdeki karıncadan daha çok.

Vızır vızır uçuşurlar.

İnsan kanı ile beslenirler.

Sıtmadan aldığı kanı, sağlamlara bulaştırırlar.

Korunmasız insanlar sıtmadan kırılıp geçerdi.

Yaz günü 12 bin nüfuslu Aksaray şehir merkezinde en azından bin hane sanki  revirdi.

İnsanların ve bilhassa çocukların karnı küp gibi, boynu armut sapına dönerdi. Her gün 3-5 cenaze kabul ederdi kabristanlık.

5-6 yaşlarında ben de sıtmalıydım.

Okuyup üfleseler de,

Boynuma muska bağlansada da

Bileğime ip dolasalar da,

Bir türlü hastalıktan kurtulamadım.

Zafer okulu karşısında Kuzucular apartmanı arasında, iki katlı taş bir bina sıtma mücadelesi idi.

Komşularla beraber anam rahmetli beni de götürdü oraya.

Sıtma mücadele doktoru Sabri Bey beni muayene edince.

Be kadın bunca zamandır bu çocuğu niye getirmedin buraya.

Diye bağırmakta haklıydı.

Doktor Sabri Bey göğkinin verdi.

Akşam sabah birer tane yutturacaksın.

Bol süt, yoğurt, tereyağ, yumurta, bal, pekmez yedireceksin.

Cibinlikte yatıracaksın.

Sivri sinekten koruyacaksın tembihatı verdi.

Komşularla evimize döndük.

Nasıl duymuşsa babam;

Benden izinsiz doktora gitti diye anama bir sopa attı.

O gündür bugün aklıma geldikçe içim sızlar.

Sevgili okuyucalarım...

Sizlere 70 yıl evvelinin fotoğrafını sundum.

Şükür Allah’a bu günlere geldik.

Hele bir eski ile şimdiyi karşılaştırırın.

Dünya ile bütünleştik.

Bereket yağdı memleketimize.

Bunun kıymetini bilelim.

Çalışalım.

Büyük Türkiye’ye koşalım.

Daha sağlıklı,

Daha zengin,

Daha ferah içinde bir Türkiye’ye sevdamız olsun.

Sevdamız olsun ki, gelecek nesiller, ayakları üstünde kalsın.

Kalın sağlıcakla...