EVLENİN ÇOĞALIN

Kimsesiz çocukları yetiştirme yurdu ön cephesinde kocaman bir tabela asılı....

Ömer Kaşif Nalbantoğlu diye yazılı.

İşte bu örnek insanı tanıtıyorum. Ömer Kaşif Bey Bulgaristan’da Türk talebeleri cemiyet başkanı idi.

Cezaevlerine girmiş çıkmış çok eziyet çekmiş.

Bulgarlar, gel seni sınır ötesine çıkaralım da sen de kurtul biz de kurtulalım denmiş!

Ömer Kaşif Bey; ben vatanımı seviyorum. Bulgaristan’dan bir yere gitmem diye direnmiş.

Biliyordu ki sınırdan Türkiye’ye kaçarken vurduk diye kılıf hazırlanıyordu.

Gel zaman git zaman Kaşif Bey sınırı gizlice geçip Türkiye’ye sığınmayı başarmış.

Göçmen akrabalarının olduğu Aksaray’a geldi.

İş yapmayı düşünüyordu.

Heybeye doldurduğu yağlık ayçiçek tohumunu omuzunda taşıyarak yaya köy köy dolaştı. Yağlık ayçiçeği ekilmesini teşvik etti.

Sanayi çarşısı olan siloların arkasına çiçek yağı çıkarmak için akrabası ve ortağı Mustafa ile bir imalathane kurdu.

Satınaldığı yağlık ayçiçeğini işleyerek çiçek yağı çıkardı.

Halk sıvı yağa alışık olmadığı için pazarlıyamadı. İmalathaneyi kapattı.

Sonra biçerdöver aldı.

Mahsulü erken yetişen Adana’dan ve Urfa tarafında aylarca ekin biçti.

Aksaray’a geldi. Yeni biçime gelen ekin tarlalarında gece gündüz ekin biçti.

İyi para kazandığını söylerdi.

Dostum Kaşif Bey sık sık gazeteme gelirdi.

Bir gün fakir bir çocuk okutmak istediğini söyledi.

Babaları ölmüş yetim kalan beş çocuktan biri olan öğrencimi ismen tavsiye ettim.

- Fakir mi?

- Çok fakir.

- Sonuna kadar okur mu?

- Okur.

- Kefil misin?

-Kefilim.

Bu öğrencime ortaokuldan itibaren yardım etti. Mimar mühendis çıktı. Para kazanır oldu. Kendi küçük kardeşlerinin de yüksek tahsil yapmalarına yardımcı oldu.

Gene bir gün gazeteye gelen Kaşif Bey daha kapıdan girerken;

Yazıklar olsun toprak sahibi mütegallibelere.

Askerlik şube bina inşası için şu kadarcık bir arsa veremediler.

Şube Niğde’ye taşınacak deniyor.

Bu fakir fukara git gelile perişan olacak.

Ben veriyorum arsayı.

Lütfen bana yardımcı olun.

Beraberce gittik sevgili kamakamımız Tahsin Bilgen’in makamına.

Durumu arzettik.

Teşekkür etti. Hemen askerlik şube başkanı ile kontak kurdu.

Malmüdürü ve tapucuyu çağırıp talimat verdi. Hemen muamele yapıldı.

Kaşif Bey yeteri kadar arsayı hazineye bağış ile şimdiki askerlik şube binası yapıldı.

Jandarma merkez karakolu ve de bir nolu sağlık ocağı ile çocuk yetiştirme yurdu arsalarını da bağışlayan Kaşif Bey hastalandı.

Bir hafta evinden çıkamayınca gittim yokladım.

Basit ve sergisiz bir evde.

Bakanı yoktu.

Hastane baştabibi Opr. Dr rahmetli Ömer Koç’a durumu ilettim.

Tek yataklı bir oda da Kaşif Bey iki ay tedavi gördü.

İyileşti.

Taburcu oldu.

Elinde kocaman bir pasta paketi ile gazeteme geldi.

- Mahir Bey! Evimin kapısını açmadan sana teşekküre geldim.

Hasta yatağımda ben niye evlenip de çoluk çocuk sahibi olmadım diye ağladım. Göz yaşlarım sel oldu.

Kendimi katiyen affetmeyeceğim.

Diye ağlamaya başladı.

Teselli ettim.

Peygamber efendimiz bir hadisinde:

Evlenin, çoğalın,

Diyor ümmetine.

Ancak

Adam gibi evlat yetiştireceğinize aklınız keserse, çok çocuktan kaçmayınız.

İşte Ömer Kaşif Nalbantoğlu yalnızlığın ve sahipsizliğin acısı ile ölüp gitmiştir.

Ervah Kabristanlığında ana yoldan giderken sağda tersiyer sulama kanalını kenarında medfundur.

Geçerken mutlaka mezarı başında bir Fatiha okurum.

Kabri nur olsun.

Allah rahmet eylesin.

Kalın sağlıcakla...