GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ

1955’Lerde,

Zafer İlkokulunda 5. sınıf öğretmeni idim.

75 Öğrencili dershanemin Aile bilgisi dersine rahmetli Cavide Çorakçı Hoca hanım girerdi.

Ben de Onun okuttuğu birinci sınıfın beden eğitimi dersi ile haftada bir saat değiş tokuş yapardık.

Çocuklarda bahçede muhtelif oyunlar oynarken,

Bir de baktım CavideHoca hanım hışımla ve hapşırarak;

- Mahir bey ben böyle kötü sınıf görmedim. Ver sınıfımı.

Bir daha senin sınıfa derse girmeyeceğim dedi.

- Hayrola Hoca hanım neden dahatsız oldun.

Dedim ve fakat fena halde sinirli olmasını dikkat alarak

- Peki Hoca hanım. Sen nasıl istersen öyle olsun diyerek, sınıfıma girdim.

Baktım ki dershane toz duman.

Öğrencilerin hapşırması bir şeyler olduğunun işareti idi.

Rahmetli Acemli Tevfik’in kızı süper Zeki rahmetli Dilşat’a

- Dilşat kızım hoca hanımı niye kızdırdınız?

Dediğimde,

Dilşat Şen;

Öğretmenim; İsrafil Emek babasının dükkanından bir kutu enfiye getirmiş. Hepimize çektirdi. Çekmiyenlerin de üzerine tozuttu.

Hoca hanım sınıfa girince tozdan hapşırmaya başlayınca arkadaşlar kendini tutamadı.

Hapşırık ve gülüşmelere kızan hoca hanım çıkıp gitti.

Taşpazarda, tahsildar evliyaların rahmetli Mustafa ‘nın çok çalışkan ve sınıf birincisi olan oğlu Celalettin Özdal’a;

- Doğru mu Celal diye sordum.

Evet öğretmenim. Arkadaşım Dilşat’ın dediği gibi.

Deyince,

İsrafili yanıma çağırdım.

İki tokat attım.

Bir daha yaramazlık görmeyeceğim diye ögütledim.

Bir de baktım ki okul müdürü sevgili arkadaşım Eyüp Dağaslan.

- Cavide hoca hanım çok sinirlenmiş. israfil’in okuldan atılması için talepte bulundu.

Bugün saat 16’da öğretmenler kuruluna toplayacağım dedi.

Çağrı üzerine toplandık.

CavideHoca hanım ille de İsrafil okuldan atılacak diye disiplin kuruluna ısrarda bulundu.

Ben de yönetmeliğe göre sınıf öğretmenlerinin rızası olmadan öğrenci okuldan atılamaz diye itiraz ettim.

Bunun üzerine rahmetli CavideHoca hanım bana iki yıl selam vermedi.

Aradan on yıl geçti.

Tenefüste, öğretmen arkadaşlara;

Süleyman Emek’in oğlu İsrafil ile Avni dayımın kızı Sultan’ın nişanı vardı.

Çok yakıştılar birbirine.

Damat şunu giydi. Kız çok muhteşem bir elbise ile görenleri büyüledi.

Yağmur gibi övgüler.

Rahmetli Vehbi Koç ile kulak misafiri olduk.

- Bitti mi Hoca Hanım,

Deyince;

- Bitti ne olacak.

- İsrafil iler de okuldan atılacak diye bana iki yıl küsmüştün. Şimdi de övgü yağdırıyorsun.

Söyler misin, benim suçum neydi.

- Allah canını alasıca hiç de unutmaz,

Diyerek üzerime yürüdü.

Cetvelle bir iki parpıladı.

Bizi bu halde gören öğrenciler şakalaşmamızı örnek alarak kovalamaca ve dolaşmaya başladılar.

Burada anlatmak istediğim;

Çocuğun ailesi,

Okulu ve öğretmenleri,

Toplumun...

Genç kuşaklara kötü örnek oldu mu, aynen taklit ederler.

Bir baba, bir öğretmen sigaranın zararlarını bağıra çağıra istediği kadar anlatsın.

Çocuk öğretmenini,

Okulda, şurada burada sigara içerken gördü mü,

Sigara içmeyin diye tembihat vermesi beyhudedir.

Öğrenciye, pedagojik yaklaşımla iyi örnek olunmalı.

Kalın sağlıcakla...