GÜL YOKSA GÜLÜVER

Bakıyorum da, çoğu insanlar barut fıçısı gibidirler.

Bilhassa gençler analık suratlıdırlar.

Nezaket ve kibarlığın tadını almamış bir halleri var.

Kız erkek, yarım yamalak yaya kaldırımları işgal etmiş gibidirler.

Bir elinde sigara, diğerinde telefon, konuş babam konuş.

Gelip geçeni tepeleyecek de olsalar,

Yolu satın almışlar sanki.

Bir müsade isteseniz bir santim kımıldarlar, konuşmaya devam.

Konuşmaları da incir çekirdeğini doldurmaz.

Cep telefonu elinde,

Malbora sigara paketi cebinde,

Bol para...

Keka...

Eski günleri hatırlıyorum da,

Boşa geçen gençliğime acıyorum.

Bakın size başımdan geçeni anlatayım.

Ulucami Hoca odasında, Niyazi Hoca camcılık yapardı.

Yanında çalıştırdığı mahallelim yaşlı bir adamla ufacık bir ağız kavgası yapmışlar.

Öğretmenim...

Oradan geçiyordum.

Niyazi Hoca önüme geçti bana iki tokat attı.

O coğlakılı olacağına bu coğlakılı olsun

Diyerek canının sıkıntısını benden aldı.

Hiç tepki göstermedim.

Eline sağlık hoca emmi diyerek geçtim gittim.

Kabahatim dahi olmadığı halde,

Gördünüz mü eskinin büyüğe olan saygısını,

Haydi şimdi nezaket ve kibarlığı göster bakalım.

Kan gövdeyi götürür.

Toplum olarak barışık ve bağışlamaya mecburuz.

Bir ve beraber olduk mu, geçemeyeceğimiz dağlar düz ova olur.

Bir tek gül ikram edemediğiniz hallerde,

Gülüverin...

O gülücek, bir demet gülden de makbule geçer.

Kalın sağlıcakla...