HIDRELLEZ

Yiğidin harman olduğu İl’imiz Aksaray’da köy kasaba ve kentte baharın müjdesi hıdrellez coşku ile kutlandı.

50 yıl evvel Çipkilik, Pamucak ve Kanlı pelit allı güllü giysilerle kız kadın dolup taşardı.

Toplumun tamamını kucaklayan hıdrellez de ip sekilir salıngaçta uçulur kör ebe uynanırdı.

Kilim ve battaniyelerin üzerinde oturulur.

Sofranın baş pehlivanı buğday ve mısır karışımı bulgurdu. Buna bazı yerlerde hedik de denir.

Üzeri ceviz ve kuru üzümle eskinin ağaçtan yapılmış şimşir kaşıkla ye babam ye.

Kimileri su böreği, yaprak sarması, aside helvası ile sofraları zenginleştirirdi.

Hıdrellezde insanların karışıp kaynaşması vardı. Sevgi saygı ile ikramda bulunmanın sevabı büyüktür denirdi.

Hıdrellezi bahane edip kavga ve sataşma katiyen olmaz.

Ankara ve İstanbuldaki taşkınlıklar, dört dolar karşılığı satılmışlar burada olmaz. Olsun da bir bak ağzı burnu kırılır.

Halk polise iş düşürmeden kendi göbeğini kendisi keser.

60-70 yıl oluyor bir hıdrellez günü yüksek dereceli memurlar çipkilikte piknik yapmışlardı.

Akşam vakti topluca Coğlakı’dan topluca geçerlerken sarmaş dolaş Akasyalar şarkısını söylerlerdi.

Mahalle sakinleri kapı ve pencereye örülür şenlikten nasiplerini alırlardı.

Şarkı şöyleydi...

Yar yolunu kolladım,

İpek mendil salladım,

Yarime de çiçek yolladım,

Akasyalar açarken.

Yarim geldi yanıma,

Kanı kaynar kanıma,

Konuşuruz biz bize,

Akasyalar açarken.

Yarim geldi diz dize,

Otururuz biz bize,

Sevişiriz göz göze,

Akasyalar açarken.

Toplu halde Akasyalar şarkısını söyleyerek sokaktan geçerlerken ne alkış vardı ne de şarkıya iştirak eden.

Bazı aileler utanmıyorlar diye kınardı.

Ya şimdi alkış dan da ötede gelip karışırlar ve birde zil takıp oynanır.

Gördünüz ya toplum nereden nere ye geldi.

Kalın sağlıcakla...