HOYDANA

Bu bir Aksaray deyişidir.

Eskiden ne ev işi, ne de el işi bilmeyen gelinlik kızlara hoydana denirdi.

Analar;

Be anam gül gibi yiğidime şu hoydanayı mı münasip görüyorsunuz. Allah yazdı ise bozsun derlerdi.

Hani,

Anasına bak kızını al,

Kenarına bak bezini al.

Derler ya.

Buna önem verilirdi.

Kıza bakmaya gidenler bazen burun kıvırırdı.

Kadın bir kapıda.

Kızı başka kapıda.

Çene eskitiyorlar.

Evleri önü kırk yıl süpürge görmemiş.

Mutfakta üç günlük bulaşık gaylım gaylım.

Kokudan geçilmiyor.

Diyenler.

O kapının nasibini şip diye keserlerdi.

Bazen de anası kızına darılır...

Gavurun kızı kap kacak yıkanacak duruyor nerelerde geziyor.

 Akşam baban gelir görür de ikimizi de sudan çıkmış sıpaya döndürür.

Dese de...

Kızı hiç tınmaz.

Ev ve el işini öğrenmeye de niyetli değil.

Ağaç yaş iken eğilir denir ya...

Küçükken yüz verirsen büyüyünce işte böyle söz dinletemezsin.

Ve de ev ve el işinde çok becerikli hanım kızlar kapış kapış olurdu.

Eskiden kızını dövmeyen ana dizini döver denir.

Analar hoydana kız değil.

Eli yüzü temiz marifetli kızlar yetiştirmeye bakarlardı.

El kapısına gidecek cahil kalmasın diye çaba gösterilirdi.

Şimdilerde;

Daha da titiz analar.

Mektepli kızlar;

El var ar var.

Diye kültürlü olmaya özen gösteriyor.

Bakın toplum ne çok değişti.

Zamane gençler diye beğenmeyenler var o da başka.

Kalın sağlıcakla...