İLAŞI

Bir yaz günüydü.

Akşam ezanından sonra sokakta şenlik vardı.

İlçenin kalbur üstü memurları çipkilikte piknik yaptıktan sonra hep beraber akasyalar şarkısını söyleyerek Coğlakı’dan evlerine dönüyorlardı.

Eşler sarmaş dolaş olmuşlar, hep birlikte söyledikleri akasyalar şarkısı ile yeri göğü inletiyorlardı.

Yar yolunu kolladım.

Beyaz mendil salladım.

Yarime de çiçek yolladım.

Akasyalar açarken.

Yarim yeldi yanıma.

Kanı kaynar kanıma

Neşe açar canıma

Akasyalar açarken.

Yarim geldi biz bize,

Otururuz diz dize,

Sevişiriz göz göze

Akasyalar açarken

Şenliği ile mahalle sakinleri kapı ve pencerelere örüldü.

Allah başımıza taş yağdırır.

İLAŞI diyerek ayıplanırdı.

Ve bir de şimdilerde böylesi şenlik olsa ayıplama değil alkışlanır.

Gördünüz ya toplumun kültür anlayışı ne çok değişti.

Kalın sağlıcakla.