İLK BİSİKLET

Belediye önündeki park yerleri buğday pazarı idi.

Yer parası alınırdı.

Buğday yüklü kağnıdan,

Eşek sırtında getirilen buğday çuvalları bir bir sayılır belediye, pazar parası alırdı.

Hayvan pazarına getirilen davar ve sığır başı şu kadar harç parası alınırdı.

Eskiden, İl’ler bankası falan yoktu.

Belediyelere yukarıdan para payı gelmezdi.

Her belediye kendi yağı ile kavrulurdu.

Yıl 1938

İlk bisiklete merhaba dendi.

Belediye tahsildarı rahmetli çerkez Mustafa Sertkan Ankara’dan ince tekerli bir bisiklet almış,

Buğday pazarında belediye barakası önünde gösteriye bırakılmıştı.

Biner dolaşır hayran hayran bakardık.

Ben daha on bir yaşımdaydım.

Bisikletim olsun isterdim.

Ancak bu bir hayaldi.

O günlerde Amaratlı Seyit Ali’nin de bir cip’i vardı.

Zaten yol yoktu ki, motorluk araç gelsin geçsin.

Cingi taş döşenmiş avuç içi kadar çarşı yolları neyimize yetmiyordu.

Mahalle yolları iptidai ve topraktı.

Bir rüzgar estimi tozdan göz gözü görmezdi.

Şimdi bakıyorum da, sınıfını geçmiş çoğu çocuk bisiklet ile ödüllendiriliyor.

Bırakın bisikleti...

Mobilet bile beğenilmiyor.

Motosiklete heves var.

Yollar arabadan geçilmiyor.

Fayton devrinin dahi defteri dürüldü.

1950 - 1960’ lı yılların Başbakanı rahmetli Adnan Menderes:

Gidemediğim köy benim değildir.

Diyerek, köy yolları açılması devrini açtı.

Şimdi köy ve kasabalarımız asfalt yola kavuştu.

Her köyde bisikletin yüzüne bile bakan yok.

Nereden nereye geldik.

Çok şükür ufkumuz açıldı.

Kalın sağlıcakla...