İMAMLARIN ÖVGÜSÜ

Erzurum’a yolum düşmüştü.

Bizim Ulu Cami’nin iki büyüklüğünde Erzurum Ulu Camiinde bir Cuma namazı kılmak nasip oldu.

Cemaatten en son cami dışında çıkan ben oldum.

Koyu yeşil Isparta halısı ile döşenmiş cami kaloriferle de donatılmıştı.

Dışarı çıkınca cami kapısı önündeki banklarda oturan 5-6 kişi;

Sen yabancıya benziyorsun. Gel iki laf edelim dediler. Yer gösterdiler.

Nerelisin diye sorduklarında Aksaraylıyım deyince gözleri fal taşı gibi açıldı.

Ve sormaya devam ettiler.

Mehmet Altınsoy’u tanırmısın dediler.

İyi tanırım arkadaşımdır deyince,

O adamı bir görmek nasip olursa ellerini öpeceğim.

İmamları dilencilikten kurtardı dediler.

Ve bana öylesine bir sıcak davrandılar ki,

Gel paça yemeye gidelim.

Erzurum’un paçası meşhurdur.

Deseler de özür diledim öğle yemeğini yedim dedim.

Hemşehrimiz rahmetli Mehmet Altınsoy devlet bakanı iken meclisten 26 bin imam kadrosu çıkarmıştı.

Evvelden Ramazanlarda hoca parası toplanırdı cemaatten.

İmamlar kadrolu memur olunca toplamaktan kurtuldu.

Memur kadrosuna alındı.

Ve fakat ne yazık ki bazı imamlar bu nimete layık değiller.

Namaz vakti camiyi geç açarlar ya da, hiç açmazlar.

İmam kafadan izinli olur.

Bazen de sık sık resmi izinli olurlar.

Böylesi camilerde cemaatın uzak camilere gittikleri biliniyor.

Yönetim de kontrolden aciz.

Başta devlete ve millete sonra da rahmetli Mehmet Altınsoy’a vefasızlık can yakıyor.

Bari namazda ezan gibi merkezi sistemle kıldırılsa da kaytarıcı imamlar bir iyice bayram yapsalar.

Kalın sağlıcakla.