İSLAM KÜLTÜRÜ

Pamucak’tan berber Pertav ağa benden en az 30 yaş büyüktü.

Rastlantıda yolumu kesmezdi.

Buyur Hacı emmi dedimse de bir türlü kabul ettiremedim.

Yooo...

Ben senin dedenin ekmeğini yiyorum nasıl geçerim önünden,

Demişti.

Pertav emmi anlattı...

Sonradan öğrendim.

Dedem berber Hacı Osman’ı Pertav ağa çocukken dükkanına çırak olarak almış.

Sonra da kalfa olmuş,

Derken,

Ustalık fermanı peştamalı yetiştirdiği usta berber Pertav ağanın beline sarmış.

Dükkan kiralamış.

Her türlü malzemeyi almış.

Rızkın bol olsun diyerek besmele ile dükkan anahtarını Pertav ağaya vermiş.

Meğer Pertav emmi bu kadirşinaslığı unutmamış.

Bana olan sevgisi saygısı bundanmış.

Gelelim ikinciye...

Sabah erkenden esnaf dükkanını besmele ile açarmış.

Bir iki üç derken müşterilerden gözünü açamamış.

Dördüncü müşterisine rica etmiş...

Karşıki esnaf kardeşimiz siftah etmedi. Ne olur ihtiyaçlarınızı oradan alın diyerek,

Müşterisini karşıki esnaf arkadaşına göndermiş.

Kaldımı böylesi toplumsal barış.

Bu da üçüncüsü...

Evvelden askere çağrılanlar yaya olarak giderdi kıtalarına.

İki asker arkadaş yolculuklarında salkım salkım üzümleri olan bir bağa rastlamışlar.

Canları çekmiş,

Üzüm yemek için bağ sahibini aramışlar.

Bulamamışlar.

Bağa girip doyasıya üzüm yemişler.

Mendile koydukları iki liranın da yanına bir mektup bırakmışlar.

Mektupta...

Bağcı kardeş, aradık bağ sahibini bulamadık.

Bağa girip doyasıya üzüm yedik. Bu bağı yetiştirenlerden Allah razı olsun.

Şu iki lira tahmini üzüm bedeli.

Hakkınız geçti ise helal edin.

Bizden yana helal olsun.

Yazılı imiş mektupta.

İşte böyleydi.

İslam kültürü kaldı mı?

Kalın sağlıcakla...