KADINLAR ŞANSLI

Çocukluğumda, çarşı yüzünde, çarşaflı da olsa bir tek kadın göremezdiniz.

Kadın, evinin hizmetkarı idi.

Ahır temizlenecek,

Akşam meradan dönen manda ve sağmal ineklere bahçeden, kavaklıklardan ot derlenip hazır önlerine atılacak.

Yemek derdi kolaydı...

Haftanın 4 günü bulgur pilavı, Kuru soğanda yanında.

Ayran da eksik olmazdı.

Ye babam ye.

Bazen sac böreği yapılır,

Tere yağı ile yağlandımı,

Bol bol ye.

Yanında pekmez de varsa,

Honak yapıp daldırdın mı,

Şükürler olsun bugün de doyduk denirdi.

Sofra duası hiç eksik olmazdı.

Bahçe sulanan dereler pırıl pırıl akardı.

Suyu kirletmek en büyük günahtı.

Bakır leğende kil denilen taşlar sıcak suyu gördü mü,

Oldu bir deterjan.

Sabunla oğcala babam oğcala.

Bulgur kaynatılır.

Sokakta ya da avluda ince kilim ve çarşaflar üzerine dağıtılır,

Kurutulur.

Soku denen taştan oyulmuş küçük havuzda,

Ağaç tokmakla saatlerce dövülür.

Buğday kabuğundan ayrılır.

Kurutulur, savrulur.

Sonra da el değirmeninde çekilir, elenir.

Pilavlık bulgur koca koca küplere doldurulur.

İri tuz alınır, Yıkanır.

El değirmeninde çekilir.

300-500 kilo ekmeklik buğday alınır, yıkanır. Taşı ayıklanır. Değirmende un yapılır.

Yün çuvallarında un geldimi eve

Çuvallar üzerine,

Çocuk kafası kadar cingi taş,

Bereketli olsun diye konurdu.

Patlıcan, biber, domates kurutulur, salça yapılır.

Bağ bozumunda da haftalarca pekmez kaynatılır.

Kış hazırlığı yaz mevsiminin nasıl geçtiğini belli etmezdi.

Erişte, makarna kesmek, kuskus tarhana dökmek de bir başka.

Bütün bu olup bitenler evin kadınının asli görevi idi.

Şimdiki kadınlar çok şanslı.

Yükü, anamız, ebemiz çekti.

Üstelik aslanlar gibi Mehmetçik yetiştirdi.

Sefamızı genç nesil sürdürüyor.

İşte o devirlerde boşanma diye bir şey duyulmazdı.

Evli çiftleri ancak ölüm ayırırdı.

Şimdi.... Boşver anlatmayım.

Kalın sağlıcakla...