KIŞ HAZIRLIKLARI

Eskinin kadınları seferber olurdu bu mevsimde.

Her evin bahçesi vardı.

Ekip diktikleri ürün verdi mi,

Kızaran biber, patlıcan ne varsa toplanır,

Güneşte bir iyice kurutulur,

Sonra da iki taşlı, yarım metre çaplı el değirmeninde çekilip elenir, kaplara konur kışın kullanılırdı.

Domates salçası bir ayrı ömür tüketirdi.

Pilavlık bulgur kaynatılır.

Kurutulur.

Sokuda tokmaklanır.

Taneden kabuğu ayırt edilir.

Sonra da el değirmeninde bir gün boyu çekilir.

Cinsine göre eleklerden geçirilir.

Aşlığı, pilavlığı, düğürcüğü eleklerle ayırt edilir.

Toprak küplerde saklanırdı.

İri tuz bile yıkanır.

El değirmeninde çekilir.

Elenir.

İrisi turşuda kullanılır.

İncesi toprak küpe doldurulurdu.

Buğdayı un yapmak bir ömürdü.

Önce yıkanır.

Kilim ve çarşaflara serilir.

Güneşte kuruduktan sonra yün ipten örülmüş çuvallara doldurulur.

Değirmende günlerce nöbet beklenirdi.

Sonra da eve getirilen yün çuvallar dolusu un direk direk dizilir. Üzerine de yıkanmış çocuk kafası kadar cingi taş konur. Bereketli olsun diye.

Acısı tatlısı biber kurutulur.

Yeşil fasulye dahi,

Kilerin tavanına kaput torbalar ile asılırdı. Yaşlı kadınlarla bu eskinin yorucu telaşını hatırlar anlatırdık.

Ve seksenlik ebeler;

Avratlık kolaylaştı ve fakat biz geçtik demesinler mi.

Haklıydılar.

Şimdiki hanımlar çok şanslı.

Hazırcılık ve fabrikasyon hayatı rahatlatıyor.

Kalın sağlıcakla...