MAYALI

Aksaraylı hemşehriler malesef müteşebbis değiller.

Bakın hele şu alışveriş merkezlerine,

Hepsi de Aksaraylı olmayanları marketleri.

Niye?

Esnaflığa merak yok da ondan.

Halbuki,

Tavşanlı dağın tavşanı buranın tazısının hakkıdır.

Hani nerede o tazı,

Geçen hafta bir yakınımı ziyaret için Ankara’ya gittim.

Bir kaç marketi gezerken dikkatimi çekti.

Güzel ambalajlı mayalılar cam mekanda yüze gülüyor.

Bir kaç tane aldım. Evime geldikte yanmaz tavada bir iyice ısıttım.

O kalınca, pamuk gibi yumuşak, pişkin dedikçe pişkin kızdırılmış mayalının bıçakla arasını açtım.

Beş on tane fındık büyüklüğünde tereyağını koydum.

Kapattım.

Üç dakika sonra tereyağlar iyice erimiş.

Arasına tulum peyniri ekledim.

Katladım.

Bir bardak çay ile lokmalar boğazdan akıp gitti.

Mide de bayram yaptı.

Ne ülser ne kastrit rahatsızlığı görmedim.

Ben diyorum ki bu işle uğraşanların yaptığı mayalısı olmuyor.

Saç böreği olmuyor.

Yufka ekmeği olmuyor.

Satılmıyor da,

Ankara’ya gidecekler.

Mayalı yapan fırınlarda bir iyice staj görecekler.

Hamurun formülünü  ve de pişirme zenaatını öğrenecekler.

Hatta hatta bir mayalı ustasını aylıkla ya da ortaklık vaadi ile Aksaray’a getirip mayalı dükkanı açacaklar.

Ürettiklerini marketlere de ulaştıracaklar.

Hele bir damak tadını bulsun halkımız, şu gelişi güzel ekmek çıkaran fırınlara dur ederler.

Ve de İki yılda köşeyi dönerler.

Her şey buna göre.

Müteşebbis olalım.

Esnaflığı öğrenelim.

Kalın sağlıcakla...