ÖŞÜR

Osmanlı döneminde,

Çiftçinin ekip biçtiği tahılın onda  biri vergi olarak alınırdı.

Buna öşür denirdi.

Köy mahsulü ihaleye çıkar,

En çok verene o köyün mahsulü satılırdı.

Devlete vereceği öşürden yani % 10 dan fazlasını kazanmak için ihaleyi alan vatandaş o köyde kuş uçurtmazdı.

Kaldı ki köylü, devlet hissesini seve seve verirdi.

Hile yapmak, harmanda bir yolunu bulup kaçırmak haram sayılırdı.

Cumhuriyet Türkiye’sinde öşür vergisi kaldırıldı.

Çiftçi rahat bir nefes aldı.

Alman harbi denilen ikinci cihan  savaşında öşür, devlet hissesi adı ile yeniden konuldu.

1942 de Aksaray ilçesinde,

Kaymakam Alaattin Siyavuşgil başkanlığında,

Ziraat, Ticaret, Maliye, Belediye ve halktan birer kişi ile komisyon oluşturuldu.

Her köyün vereceği devlet hissesi rakamlara döküldü.

Memurlar köylere gidip muhtar odasında reçberin gücüne göre,

O köyün vereceği devlet hissesi isimlendirildi.

Harmanda, her şahıs devlet hissesini kendi aracı ile ofise getirir teslim ederdi.

Maliye’ye ödendi belgesi gelir

Köylü borçtan kurtulurdu.

Hamam boğazı ve hatta eski hamamda devlet hissesi buğdaylar açıkta saklandı.

İkinci cihan savaşında Edirne’den top sesleri duyulurdu.

Türkiye’mize bir saldırı da,

İhtiyat ve muaazzaf yarım milyon askerimiz için buğdaylar hazır ve nazırdı.

Savaş anında ordunun yiyeceği

Buğdaylar bekletildi.

1945 de Almanların kayıtsız şartsız teslimi ile savaş bitti.

O zamana kadar bekletilen buğdaylar çürüdü.

Hastane köprüsü yakınındaki eski hamamda çürüyen buğdayın kokusundan geçemez oldu vatandaş.

Dört yıl süren istiklal savaşında,

Ayağında yarım çarık,

Üstünde köy kılığı ile,

Aç susuz vatan müdafaasına koşan Mehmetçik,

Bu defa aç ve açıkta kalmasın diye, tedbir alınması doğaldı.

Ekmeğin karneye bağlandığı 1940 ları hatırladıkça,

Günümüzde şükür duasını eksik etmeyelim.

Kalın sağlıcakla...