ÖŞÜR

Padişahlık döneminde köylünün kaldırdığı mahsulden vergi alınırdı.

Buna öşür vergisi denirdi.

Her köy ihaleye çıkarılır o köyün ürettiği mahsul dikkate alınarak tüccarlardan en fazla veren o köyün öşürünü satın alırdı.

Harman vakti mahsulün onda biri öşürü alan tüccarın olurdu.

Hani ne derler...

Koyun can derdinde kasap da et.

Öşürü alan tüccar elbette para kazanmak isterdi.

Köylünün buğdayı bağırta bağırta elinden alınırdı.

Cumhuriyet döneminde öşür kaldırıldı.

Köylü rahat bir nefes aldı.

Ancak, Balkan Harbi Birinci Cihan Savaşı ve de İstiklal Savaşı adam koymamış bitirmişti.

İş kadınlara kalmıştı.

At, öküz yoktu.

Eşeğinin yanına koşulan kadınlar tarla sürer, tohum saçar, ekin biçer, harman kaldırırdı.

Hepsi aç kalmamak içindi.

Ve 1940’larda öşür vergisi devlet hissesi adı ile yeniden yaşama geçti.

Ben 1942’de ortaokulu bitirdiğimde öşür memurluğuna atandım.

O zaman okur yazar oranı yüzde on bile değildi.

Ortaokul mezunu parmakla gösterilirdi.

Devlet hissesi adını alan öşür vergisi kaymakamın başkanlığında kurulan komisyon tarafından rakamlara dökülür,

Komisyon şu köy bu kadar ton devlet hissesi versin dedi mi buna hiç kimse itiraz edemezdi.

Memurlar köylere dağılır o köyün ne kadar çiftçisi varsa her birinin kuvvetine göre vereceği vergi yazılır,

Ve ofise herkes vergisini buğday olarak teslim ederdi.

Rahmetli  öğretmenSayimUluırmakla  ben devletin verdiği tek atlı araba ile bölgemiz köylerine gitmek üzere yola çıktık. Bilmem kaç saatte Balcı’ya vardık.

Muhtar Emin Bekçi’yi çağırarak, Arkadaşlar yoldan geldi. Evde ne varsa getir karınlarını doyursunlar, emrinden sonra yağda yumurta geldi tadıyla yedik.

At temin eden muhtar bekçinin eşliğinde ortaköy nahiyesine vardık.

Karakol kumandanı Rasim üsçavuş da üçlü öşür memuru grubundandı.

Ortaköy, Hocabeyli, Aflak, Çiftevi, Bozkır, Saları, Alaca, Devedamı, Harmandalı köylerini eşek at sırtında dolaşarak çiftçilerin vereceği devlet hissesini pay ettik.

Evraklarını maliyenin kontrolunda Toprak Mahsulleri Ofisine teslim ettik.

Her bölge bizim gibiydi.

Savaşların verdiği yorgunlukta devlet fakirdi.

İstemeye istemeye çiftçinin kapısı çalındı.

Bu sayede cumhuriyet hükümeti ayakta kaldı.

Bakın bir de şimdiye.

Devlet de zengin millet de.

Allah bu günlerimizi elimizden almasın.

Kalın sağlıcakla...