RENKLİ KİŞİLER

Şıh Nebi vardı.

Manavdı.

Eski kasaplar halinde kemer altı dükkanda gününü gün ederdi.

Gün batmadan bir kaç beleşçisi Şıh Nebiyi ziyaret eder,

İki kilo etten fırında kuru söğürme yapılır,

Kiloluk rakı dikilir, çilingir sofrası kurulurdu.

Şıhım diyen gelirdi.

Baktı ki Şıh Nebi; sermaye bitmiş, borç hanesi çalışmaya başlamış.

Arkadaşlarının narına yanıp alkolük olan Şıh Nebi ben bu dertten kötü alışkanlıktan nasıl kurtulurum diye düşünmeye başlamış.

Bir gün yüreğine tak etmiş.

Ben bir daha Aksaray toprağında içki içersem şöyle olayım diye büyük yemin etmiş.

Aradan bir hafta geçmiş. Sabrı tükenmiş.

Avanelerini çağırmış,

Bir taksi çağırtmış.

Arabaya bir de torba koymayı ihmal etmemiş.

Sormuşlar...

Aklındakini kimselere söylememiş.

Rakı ve mezeler alınmış,

Çek oğlum Koçhisar’a ...

Sınırdaki tepe arkasına geçince dur demiş.

Çilingir sofrası kurulmuş.

Durun hele arabaya koyduğum torbayı getirin, Koçhisar toprağını doldurtup arabaya koydurmuş.

Niye mi...

Bir de araba parası eklenince masraf ikiye katlanmış.

Dayanamamış.

Koçhisar toprağına gitmekten vazgeçmiş.

Bu defa Koçhisar toprağı ile dolu torbayı ayağı altına koyarak kasaplar halindeki dükkanına geri dönmüş.

Sonra da;

Al bir kadehten bir şey olmaz diyerek içkiye alıştıran arkadaşlarına beddua etmeye başlamış.

Ben bu geçmişteki olayı gençlerin anne babaların ibret almaları için yazıyorum.

Günümüzde sigara alışkanlığı ilkokullara kadar inmiştir.

Uyuşturucu alışkanlığı yalnız ve yalnız lise ve yüksekokul öğreniminde okuyan gençlerin dörtte birinin yakasına yapıştığı resmi ağızların tesbitidir.

Ey anne ve babalar,

Oğlum, kızım var diye halinize şükretmekten evvel, hayırlı evlat yetiştirmeye çok dikkat gösterin.

Bıçağı çekip bana kumar parası, esrar parası ver diyen evlatların acısı ölümden de beterdir.

Aman ha aman,

Çocuklarınızın üzerine titreyin.

Kalın sağlıcakla...