ŞARKI VE TÜRKÜLER

Elifin hecesi var.

Gündüzün gecesi var.

Allah bizi kavuştur.

Cuma gecesine.

Mendilim beyaz beyaz.

Geceler ayaz ayaz.

Türküsünü söyleyen gençler baba ve anneleri duysun diye bahçede hep bu türküyü söylerlerdi.

Eskiden bir utanç vardı.

Şimdiki gibi koluma takıyım getireyim yoktu.

O devirlerde fakirlik paçadan akardı.

Öyle beyaz eşya salon takımı falan nerede.

İlkokuldayım.

Anam beni bir düğüne götürdü.

Ahırı temizlemişler. Kasnak denilen tezeği dişmişler davetliler tezek üstüne otursun diye

Tef çalan Kör Behiye hem çalar hem oynardı.

Bir kadın bize yaklaştı.

Anneme;

Be kadın babasını da getireydin diye çattı.

Anam da;

Bir dahasına onu da getircem demişti. Yaka paça olmuşlardı.

Buna sebep ilkokul çocuğunu heriften saymalarıydı.

Bir de şimdiye bakın.

30-40 tane düğün salonu var.

Bir ay evvelinden gün aldıkları halde boş gün yok.

Kadın erkek ayrımı yok.

Hiç kimse de kimseyi rahatsız etmiyor.

Kalk ebem dedem şimdiyi bir görün de,

Kıyametin alameti deyip kaçınız.

Kalın sağlıcakla...