ŞEHİRDEN KÖYE KAÇIŞ

Zengin arabasını dağdan aşırır,

Fakir de düz yolda şaşırır.

Denir ya işte öyle bir şey.

Eskiden yaz mevsiminde Aksaray’da yaşam çekilmezdi.

Bir yanda sıcak. 

Diğer yanda sivrisinek faciası.

Susuz köy görünümü de caba.

Sabah ezanında ırmaktan doldurulurdu testiler.

Gündüz de Uluırmak kenarındaki çaygara denilen göletlerden doldurulan testiler,

Dışarıda gece ayazını aldı mı.

içilirdi seve seve.

İşte şehir böyle idi.

Yazın şehirden köye kaçış vardı.

Köylerde ahbabı olanlara misafir olurdu ağalar beyler.

Yaz boyu misafir kalırlardı.

Haftada bir eşek sırtında şehre inerler ihtiyaçlarını halı heybeye doldururlar.

Kaldıkları köy evi çocuklarına da tahinli ekmek ve çarşı somunu götürmeyi de ihmal etmezlerdi.

Kimileri de köylünün sırtından geçinirdi.

Öyle şimdiki gibi denize git yazlığa git ne gezer.

Şehirde sıtmadan kırılırdı insanlar.

Bilhassa çocukların karnı küp gibi, boynu armut sapına dönerdi.

Sivri sineğin bulaştırdığı sıtma hastalığı hergün birilerini taşlı köye taşırdı.

Vatandaş ekonomik güç kazanınca yaşamında tadı bir başka.

Bakın Türkiye nerelerden nereye geldi.

Kalın sağlıcakla...